Τι ορίζουμε ως φίλος; Ποιο είναι το νόημα της φιλίας και πότε αυτή είναι αληθινή και όχι ένα καλά μασκαρεμένο ψέμα; Είναι μερικά από τα χιλιάδες ερωτήματα που μπορούν να ειπωθούν, να αναλυθούν και να λάβουν δεκάδες απαντήσεις ανάλογα με τα βιώματα του καθενός από εμάς. Το να υμνήσω την φιλία και να δώσω τον ορισμό της βάση το γενικότερο αίσθημα είναι το μόνο εύκολο, για αυτό θα παρουσιάσω την δική μου εκδοχή για το τι είναι και τι σημαίνει για εμένα η φιλία.
«Το αίμα νερό δεν γίνεται». Μια φράση που δείχνει ξεκάθαρα τους δεσμούς αίματος και την ανικανότητα μας να επιλέξουμε τους βιολογικούς μας συγγενείς. Στον αντίποδα για μένα, οι φίλοι και οι φίλες είναι τα αδέρφια που επιλέγουμε εμείς να μας συντροφεύουν στην ζωή. Οι άνθρωποι που θα στραφείς μακριά από υποχρέωση, συγγένεια και αναγκασμό αλλά από καθαρή επιθυμία. Οι «συγγενείς» από άλλη μάνα και άλλο πατέρα που όμως θα είναι εκεί με την πόρτα ανοιχτή να σε ακούσουν και να τους ακούσεις χωρίς να περιμένεις κάτι και όχι επειδή το απαιτεί η οικογενειακή σας σχέση.
«Φίλε έλα απόψε που πονάω …» Ένας αγαπημένος στίχος, που ερμήνευσε ο Γιάννης Πουλόπουλος πολλά χρόνια πριν, αλλά σηματοδοτεί την δύναμη μιας πραγματικής φιλίας. Είναι πολλοί οι γνωστοί, οι «φίλοι» της καλοπέρασης και της διασκέδασης, αλλά λίγοι οι αληθινοί και πραγματικοί φίλοι που στην δύσκολη στιγμή θα δηλώσουν παρόν. Είμαι από τους τυχερότερους ανθρώπους γιατί σε κάθε στιγμή πόνου, θλίψης και δυσκολίας στην σύντομη ζωή που έχω βιώσει υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει αυτό το τηλέφωνο που θα απαντήσει για να αναλύσουμε επί ώρες το κακό που με τρώει μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυα και να ηρεμήσει η φωνή μου, υπάρχει πάντα αυτός ο άνθρωπος που θα μπει στο αμάξι του και σε μηδενικό χρόνο θα έρθει να με πάρει μακριά από την μιζέρια και με την στείρα και ορθολογιστική του σκέψη θα με βάλει στον ίσιο δρόμο. Υπάρχουν οι φίλοι και οι φίλες από κάθε γωνιά της Ελλάδος και μακριά από αυτή που στο κάλεσμα με τον δικό τους τρόπο θα δηλώσουν παρόν, όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή δεν θέλουν να πονάω.
«Οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται». Νομίζω ανέλυσα εκτενώς το νόημα της προαναφερθείσας φράσης, αλλά θα πω πως ο φίλος δεν φαίνεται μόνο εκεί. Όπως είπε και ο Αισχύλος: «Λίγοι άνθρωποι το έχουν στη φύση τους αυτό: να τιμούν χωρίς φθόνο τον ευτυχισμένο φίλο τους». Έχω δει πολλούς ανθρώπους που όταν είδαν το χαμόγελο στο πρόσωπο του φίλου τους έκαναν στροφή 180 μοιρών στην συμπεριφορά τους. Το τέρας της ζήλιας και της κακίας να κυριαρχεί και να έχουν μόνο αρνητικά να πουν για αυτόν τον άνθρωπο που προ ημερών ανέφεραν σαν «κολλητό», «αδερφό» και τόσα άλλα ψεύτικα τελικά προσωνυμία. Φίλος είναι αυτός που όταν μάθει για τον αρραβώνα του σχολικού του φίλου, θα πετάξει από την χαρά του παρά την ατυχία του να μην βιώσει από κοντά αυτή την στιγμή. Φίλος είναι εκείνος που θα χαρεί με την επιτυχία του φίλου του στο να βρει την εργασία που κυνηγά και τόσο άξιζε ακόμη και αν αυτός είναι άνεργος. Φίλος είναι αυτός που γελά περισσότερο με το γέλιο σου.
«Ο φίλος σου είναι ο άνθρωπος που ξέρει τα πάντα για σένα και, παρόλα αυτά, ακόμα σε συμπαθεί». Κλείνω αυτή την περιήγηση στο νόημα της φιλίας με μια τελευταία φράση από τον Αμερικάνο Συγγραφέα Εlbert Hubbard. Κανείς δεν είναι τέλειος, κανείς δεν είναι αλάνθαστος κανείς δεν έχει μόνο καλά. Έχω υπάρξει καλός φίλος θεωρώ αλλά ταυτόχρονα έχω υπάρξει και κακός φίλος και έχω ξεχάσει τους ανθρώπους που με έχουν στηρίξει και ήταν δίπλα μου σε κάθε στιγμή . Ωστόσο όταν ζήτησα την συγνώμη τους και παρότι ξέρανε τι έκανα δεν ξεχάσαν και εκείνοι, ποιος είμαι, και έτσι όπως λέει και η παραπάνω φράση ακόμα με συμπαθούν και αγαπούν. Γιατί είναι πολύ δύσκολο να ξεχάσεις και να συγχωρέσεις και ακόμη πιο δύσκολο να παραδεχθείς το λάθος σου και να απολογηθείς, αλλά οι πραγματικοί φίλοι, έχουν και το θάρρος να ζητήσουν συγχώρεση και την δύναμη να συγχωρέσουν, γιατί παρά τα κακά ξέρουν ότι απέναντι τους έχουν έναν άνθρωπο που έχει μια περίοπτη θέση στην καρδιά τους.
Στην ηλικία μου έχω αλλάξει πολλές παρέες, έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους, έχω χαρεί με ανθρώπους που δεν περίμενα, έχω πονέσει απρόσμενα από ανθρώπους που αγαπούσα αλλά έχω την τύχη να λέω ότι έχω εκλεκτούς φίλους, που παρά τις φωνές, παρά τους τσακωμούς και παρά το θυμό που μπορεί να μου προκάλεσαν κατά καιρούς είναι οι άνθρωποι που θέλω να μοιραστώ όλες τις στιγμές της ζωής μου και θα είμαι πάντα εκεί για αυτούς. Γιατί σαν φίλος θα έρθω απόψε που πονάς, αλλά και απόψε που γελάς.
Βάλλας Γιώργος, Εκπαιδευτικός
