Δημοκρατία, το πολίτευμα της ισότητας και της καθολικής ελευθερίας, το πολίτευμα όπου κάθε πολίτης μπορεί να πει την γνώμη του και όλοι είναι ίσοι απέναντι στον άλλο. Ένας μικρός ορισμός του τι εκφράζει το δημοκρατικό πολίτευμα, αλλά επιτρέψτε μου να πω τόσο ουτοπικός και χωρίς εφαρμογή μέχρι και σήμερα.
Από την απαρχή της “γέννησης” της η Δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα που εφαρμόστηκε αν όχι με τελείως, σίγουρα με πολύ διαφορετικό τρόπο από αυτό που πρέσβευε. Στην Αρχαία Αθήνα, την “μητέρα” της Δημοκρατίας, γυναίκες και Αθηναίοι κατώτερης τάξης δεν είχαν το δικαίωμα συμμετοχής στα κοινά και η ύπαρξη της δουλείας σίγουρα δεν αποτελούσε και την καλύτερη μορφή στο δικαίωμα της ελευθερίας και λόγου που είναι το θεμέλιο του εν λόγω πολιτεύματος. Και πηγαίνω ένα σκαλί παραπάνω μένοντας στην Αρχαία Αθήνα, όπου “δημοκρατικά” ένας Αθηναίος Στρατηγός με το όνομα Περικλής, αποφάσισε να επιβάλλει την Δημοκρατία των Αθηνών σε τόσες Ελληνικές Πόλεις – Κράτη κάτω από την Ηγεμονία της πόλης του. Ειρωνικά το πολίτευμα της ελευθερίας, στέρησε την ελευθερία των άλλων και μιλάμε για πριν από δύο χιλιάδες και παραπάνω χρόνια.
Ο αντίλογος βέβαια είναι πως ήταν η πρώτη απόπειρα του πολιτεύματος και προφανώς είχε λάθη, άλλα πάμε στα πιο πρόσφατα γεγονότα. Η επαναφορά της Δημοκρατίας σαν πολίτευμα μπορεί να εντοπιστεί στην Αμερικάνικη Επανάσταση. Η νίκη των αποίκων απέναντι στην Μοναρχία της Βρετανίας, συνοδεύτηκε από την εγκατάλειψη του παλιού τρόπου διακυβέρνησης και οδήγησε στην Αμερικάνικη «Δημοκρατία». Σε εισαγωγικά εσωκλείω την Δημοκρατία καθώς τα φαινόμενα που είδαμε στην Αρχαία Αθήνα συνεχίστηκαν, με την ύπαρξη δουλείας (έπρεπε να έρθει ο Λίνκολν το 1864 να την αποτινάξει), το δικαίωμα ψήφου στην γυναίκα (έγινε το 1920) καθώς και το διαφορετικό πλαίσιο νόμου κάθε πολιτείας ανάλογα με τα επικρατούντα συμφέροντα, μόνο σε καθολική ελευθερία και δημοκρατία δεν ταιριάζουν.
Μπορούμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας στο χρόνο, στην Γερμανία του 1933 με το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ να κερδίζει τις εκλογές και να ιδρύει το Γ’ Ράιχ και να πυροδοτεί μια αλυσίδα γεγονότων που οδήγησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Δημοκρατία «επέτρεψε» την ίδια της την κατάλυση με το δικαίωμα της ψήφου, σε κάποιον που έλεγε δημόσια ότι ήταν κατά της.
Μπορώ να αναφέρω πολλά ακόμη παραδείγματα, να παρουσιάσω τις τόσες πολλές αδυναμίες του πολιτεύματος αυτού, αλλά και τις τόσες εσφαλμένες προσπάθειες εφαρμογής του αλλά δεν είναι ο σκοπός μου αυτός. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, είμαι φανατικά υπέρ της Δημοκρατίας, οι αρχές της πρεσβεύουν τον σεβασμό, την ελευθερία, την ισότητα και την πίστη στον ίδιο τον άνθρωπο και αποτελούν τον θεμέλιο λίθο για ένα καλύτερο αύριο, αλλά όχι έτσι, όχι είτε με την ασυδοσία στις ελευθερίες, όχι με την επιλεκτική εφαρμογή της και όχι με το ψεύτικο παραπέτασμα μιας δημοκρατίας που είναι το ωραίο περιτύλιγμα μιας ακόμη ολιγαρχικής διακυβέρνησης. Ελπίζω στην Δημοκρατία που είπε ο Κλεισθένης, και που μετά από τόσα χρόνια αναμένω να την δω.
Βάλλας Γεώργιος, Αντιπρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Αργυρούπολης
