O Αύγουστος εκτός από μήνας χαλάρωσης, ξεγνοιασιάς, παραλίας είναι και ο μήνας αφιερωμένος στην Πριγκίπισσα της Ουαλίας, Νταϊάνα. Πόσο μάλλον φέτος που έκλεισαν 20 χρόνια από το μοιραίο αυτοκινητιστικό ατύχημα που στοίχησε τη ζωή της πιο αγαπητής, παγκοσμίως Πριγκίπισσας.
Αναμενόμενο, να παιχτούν πολλά ντοκιμαντέρ αφιερωμένα σε εκείνη. Καθώς παρακολουθούσα ένα από εκείνα τα ντοκιμαντέρ, στο οποίο παρουσίαζε τα λεγόμενα της Πριγκίπισσας στα οποία βασιζόταν ένα βιογραφικό της βιβλίο, δε μπορούσα να αναρωτιέμαι πως νιώθουν τα παιδιά της;
Σίγουρα η Πριγκίπισσα δεν πέρασε την παραμυθένια ζωή που βλέπουμε στα βασίλεια της Disney και σίγουρα πιο πολύ υπέφερε από ότι γλεντούσε. Λογικό λοιπόν, εκείνη την εποχή να είναι ψυχολογικά ευάλωτη και να έχει την «ανάγκη» να μοιραστεί το τι πέρασε με το λαό που τόσο την αγαπούσε. Αλλά είχε και 2 παιδιά, που σίγουρα ήξεραν από πρώτο χέρι τι γινόταν στο παλάτι αλλά δε θεωρώ ότι είναι ωραίο για το Γουίλιαμ να ακούει ότι η μητέρα του έπεσε από τη σκάλα ενώ κυοφορούσε. Αυτές οι σκέψεις ένιωσα ότι επιβεβαιώθηκαν στο ντοκιμαντέρ στο οποίο μίλησαν τα παιδιά της για τη μητέρα τους. Κάπου ο Γουίλιαμ ανέφερε κάπως μαγκωμένα ότι σίγουρα η ψυχολογία έπαιξε ρόλο σε κάποια πράγματα που ειπώθηκαν.
Εννοείται, ότι τα παιδιά της τη λατρεύουν και ότι όλοι μας ακόμα την θυμόμαστε με αγάπη. Επίσης εννοείται ότι σκοπός δεν είναι να την κατηγορήσω. Όλοι τη θαυμάζαμε και ήταν αξιέπαινη για τις ανθρωπιστικές της δράσεις. Απλά τα ντοκιμαντέρ αφιερωμένα σε εκείνη ήταν ακόμη μία αφορμή να σκεφτώ τις συνέπειες των πράξεων των διασήμων ανθρώπων στα παιδιά τους.
Τυχαία την ίδια μέρα διάβασα κάπου μια συνέντευξη όπου μια μητέρα της δημοσιότητας είπε ότι δε βγάζει πια φωτογραφίες του παιδιού της γιατί το παιδί της δεχόταν bullying στο σχολείο και γυρνούσε σπίτι κλαίγοντας. Πόσα παιδιά να νιώθουν το ίδιο όταν οι γονείς στο παρελθόν ή στο παρών κάνουν πράγματα χωρίς να σκεφτούν τις τυχόν συνέπειες στα παιδιά τους; Θα μου πείτε έχει σημασία αν είσαι διάσημος ή όχι; Εννοείται, ότι πάντοτε οι πράξεις των γονέων έχουν αντίκτυπο στα παιδιά τους αλλά όταν είσαι διάσημος το εύρος του αντίκτυπου μεγαλώνει.
Πολλές φορές στεναχωριέμαι όταν βλέπω υβριστικά σχόλια για τους διάσημους. Και όχι για τους διάσημους. Δεν με ενδιαφέρουν, επιλογή τους ήταν. Με ενδιαφέρουν τα παιδιά τους. Σίγουρα όλοι θα νιώθαμε απαίσια, ανεξαρτήτως ποιος έχει δίκιο, αν βλέπαμε κάτι για τους γονείς μας. Γι’ αυτό και ήταν αξιοθαύμαστο όταν κόρη πολιτικού αντιπάλου υπερασπίστηκε το ανήλικο και επομένως απροστάτευτο παιδί πολιτικού προσώπου.
Το να είναι κάποιος διάσημος δεν είναι μικρή απόφαση. Όχι για τη δημοσιότητα, ούτε για τα λεφτά. Αλλά για το αντίκτυπο που έχει στην οικογένεια του. Και για να προλάβω κάποιους δεν είναι σκοπός μου να λυπηθούμε τους διάσημους, δεν με ενδιαφέρει αυτό, μόνο τα παιδιά που επηρεάζονται από μια ζωή που δε διάλεξαν. Σίγουρα δεν τους χαλάει, όπως θα έλεγαν κάποιοι, αλλά δεν είναι και το καλύτερο πράγμα να βλέπεις υβριστικά σχόλια για τη μητέρα σου ή τον πατέρα σου.
Σίγουρα τα αρνητικά σχόλια είναι μέσα στη ζωή, όπως και τα θετικά. Γι’ αυτό ίσως οι διάσημοι θα έπρεπε όσο μπορούν να προφυλάσσουν τα παιδιά τους από τη δημοσιότητα, να μην τα προβάλουν και όσο μπορούν να σκέφτονται πριν ενεργήσουν τις τυχόν συνέπειες των πράξεων τους στις ζωές των παιδιών τους.
Σαράφη Βασιλική, Επικοινωνιολόγος – Κοινωνιολόγος
