Η οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια αρκετά προβλήματα που είχαν κάποιες εταιρείες. Συνήθως τα προβλήματα αυτά ήταν εσωτερικά και αφορούσαν κυρίως τις σχέσεις εργοδότη – υπαλλήλου. Κάποιες εταιρείες κατάφεραν να τα λύσουν με ένα «ξεκαθάρισμα» ενώ σε κάποιες άλλες χειροτέρεψαν κυρίως λόγω λάθος χειρισμών.
Προσωπικά έχω δουλέψει σε εταιρεία που οι υπάλληλοι έμπαιναν με όχι και τόσο καλή διάθεση και που οι αναστεναγμοί τους να άρχιζαν από τα πρώτα λεπτά της εργασίας τους. Εμένα, μου χαμογέλασε η τύχη όντας σε μια εταιρεία όπου όλοι οι υπάλληλοι είναι κυρίως χαμογελαστοί καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας.
Φυσικά η διαφορά τους αφορούσε τη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού, γνωστό ως ¨Human Resources¨, το οποίο κάθε σοβαρή εταιρεία θα έπρεπε να έχει σαν τμήμα ή τουλάχιστον ο εργοδότης να είναι γνώστης και να το εφαρμόζει.
Συγκεκριμένα, στην εταιρεία με τους «άκεφους» υπαλλήλους, ο εργοδότης δεν γνώριζε πως να μεταφέρει σωστά αυτό που ήθελε να πει στον υπάλληλό του. Με αποτέλεσμα να υπάρχει εκνευρισμός αν κάτι δεν γινόταν σωστά, το οποίο ήταν απόλυτα λογικό όταν ο υπάλληλος δεν είχε πλήρως ενημερωθεί για το πως λειτουργεί η εταιρεία με μια μικρή εκπαίδευση (κάτι για το οποίο ο εργοδότης θα έπρεπε να μεριμνήσει) ή δεν του είχαν δοθεί οι απαραίτητες εξηγήσεις.
Συγχρόνως, ο σεβασμός είναι μέγας παράγοντας σε μια εταιρεία. Πολλές φορές υπάλληλοι υποβαθμίζονταν από τον εργοδότη σε άλλους υπαλλήλους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ανταγωνισμός αρνητικός για την εταιρεία καθώς δημιουργούσε εχθρικό περιβάλλον μεταξύ των υπαλλήλων.
Όλα τα παραπάνω παραδείγματα δεν υφίστανται στην εταιρεία με τους χαρούμενους υπαλλήλους. Από την αρχή το κλίμα ήταν φιλικό έως και οικογενειακό. Υπήρχε η απαραίτητη εκπαίδευση και κατανόηση ως προς την προσαρμογή στο περιβάλλον και ο εργοδότης με τους υπαλλήλους φέρεται σαν ομάδα, σύνολο, χωρίς να κάνει έντονους διαχωρισμούς στους υπαλλήλους.
Παίρνοντας αυτές τις 2 εταιρείες σαν παραδείγματα δε θα μπορούσα να μη διερωτηθώ γιατί να μην είναι όλες οι εταιρείες σαν εκείνη με τους ευχαριστημένους υπαλλήλους; Σημειωτέον φυσικά ότι υπάρχουν και μέρες που υπάρχει μια ένταση. Λογικό λόγω παραδείγματος χάριν προθεσμιών, αλλά δεν είναι στην πλειοψηφία. Αντιθέτως επικρατεί το ήρεμο και φιλικό περιβάλλον με αποτέλεσμα η αποδοτικότητα των υπαλλήλων να φθάνει στα ύψη και να κάθονται ακόμη και λίγο παραπάνω χωρίς αναστεναγμούς. Αυτή η εταιρεία δεν έχει τη μαγική συνταγή απλά ο εργοδότης ξέρει να σέβεται τους υπαλλήλους του και εκείνοι του το ανταποδίδουν με την εργατικότητά τους!
Ο σεβασμός είναι η μαγική συνταγή μιας επιτυχημένης εταιρείας!
Σαράφη Βασιλική, Επικοινωνιολόγος – Κοινωνιολόγος