Διπλωματία δύο ταχυτήτων;

      No Comments on Διπλωματία δύο ταχυτήτων;

Μπορεί το κυρίαρχο θέμα των ημερών να είναι η έλευση του περίφημου εμβολίου, που θα αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση για το τέλος της πανδημίας του κορονοϊού, αλλά οι περισσότεροι μπορεί να ξεχνάνε ότι ο κόσμος συνεχίζει να λειτουργεί και μάλιστα πολύ έντονα στο χώρο της διπλωματίας. Ίσως να ξέφυγε από την προσοχή των περισσοτέρων ότι πριν λίγες μέρες, οι 27 ηγέτες της Ενωμένης Ευρώπης κλήθηκαν να αποφασίσουν για το τι μέλει γενέσθαι με τον «ταραχοποιό» της Μεσογείου. Το αποτέλεσμα αυτής της Συνόδου δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια επανάληψη της «αλληλεγγύης» στην Ελλάδα και στην Κύπρο και υπόσχεση για επανεξέταση του θέματος για επιβολή πιθανών κυρώσεων τον Μάρτιο στην Τουρκία. Πως γίνεται όμως ενώ λαμβάνουμε συνέχεια μηνύματα για διπλωματικές επιτυχίες της χώρας μας τα τελευταία χρόνια, ταυτόχρονα η Τουρκία να βγαίνει έτσι αλώβητη παρά την εμπρηστική της στάση απέναντι όχι σε ένα αλλά σε πολλά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Είναι, πιστεύω, προφανές ότι κινούμαστε διπλωματικά σε δύο ταχύτητες, μια εντός και μια εκτός Ευρώπης. Συγκεκριμένα όταν μιλάμε για τις σχέσεις μας με κάθε χώρα ξεχωριστά, η Ελλάδα έχει στο όνομά της μεγάλες επιτυχίες, αρχικά εντός Ευρώπης με την δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Blog απέναντι στην Τουρκία, αποτελούμενου όχι μόνο από την Κύπρο, η οποία δέχεται συνεχώς τα «πυρά» της γείτονας χώρας, αλλά και από χώρες όπως η Γαλλία, η Αυστρία και η Ολλανδία, οι οποίες τόσο το Φεβρουάριο του ’20 στον Έβρο, όσο και το κρίσιμο αυτό καλοκαίρι με την έντονη παρουσία του Oruc Reis στην Ανατολική Μεσόγειο, στάθηκαν δίπλα μας τόσο με δηλώσεις όσο και υλικά.

Εκτός Ευρώπη , η διπλωματία μας έχει ενισχυθεί ακόμη περισσότερο, με τις διμερείς σχέσεις μας με χώρες ιδιαίτερης σημασίας, όπως το Ισραήλ, η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, να ανθίζουν τόσο σε στρατιωτικό όσο και επιχειρηματικό επίπεδο, δίνοντας στην Ελλάδα ξανά ένα ρόλο ισχύος στην Μεσόγειο μακριά από το ρόλο της χώρας που απλά υφίσταται στο χάρτη,(κάτι που ίσχυε πλήρως τα τελευταία χρόνια).

Παρόλαυτά, όταν φτάνει η στιγμή των Ευρωπαικών Συλλογικών Αποφάσεων, η Ελλάδα μοιάζει να παίζει τον ρόλο του «καλού παιδιού» της Ευρώπης, που παρά την προκλητικότητα της Τουρκίας κρατάει μια μετριοπαθή στάση και δεν κάνει κάτι πέρα από την εκδήλωση διαμαρτυρίας σε έντονο ύφος και την υιοθέτηση των λόγων της Ευρώπης για αλληλεγγύη και καταδίκη των προκλητικών κινήσεων της Τουρκίας, κάτι που δεν φαίνεται να ενοχλεί τους γείτονες μας ουσιαστικά.

Τα ερωτηματικά όμως από αυτή την στάση είναι πολλά ,καθώς είναι τελικά ωφέλιμο για την Ελλάδα να έχει δύο διαφορετικές διπλωματικές ταχύτητες; Είναι προς το συμφέρον της να δείχνει μια δυναμική ως χώρα, αλλά στο κέντρο της Ευρώπης να έχει μια πολύ μετριοπαθή, έως παθητική, στάση; Μπορεί αυτή η διπλωματική στάση να κρύβει μια διαφορετική πολιτική που προσπαθεί να εφαρμόσει ο πρωθυπουργός;

Όλα τα σενάρια είναι πιθανά και όλα έχουν την βάση τους, αλλά το κύριο ζήτημα είναι ένα, ποια είναι η ιδανική διπλωματική ταχύτητα για τη Ελλάδα και τα συμφέροντα της;

Bάλλας Γεώργιος, Αντιπρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Αργυρούπολης

Facebooktwitterpinterestinstagram

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *