Η συζήτηση περί του ψηφισμένου Νομοσχεδίου πλέον, για την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια δεν έχει σταματήσει όπως παρατηρώ και ίσα ίσα που πολύς κόσμος αναρωτιέται ποιες θα είναι οι εξελίξεις αναφορικά με το εν λόγω ζήτημα. Πολιτικά βέβαια δεν ήταν μια απόφαση που πήρε μόνη της η κυβέρνηση (δεν θα μπορούσε άλλωστε αφού το κόμμα των ΑΝ.ΕΛ. καταψήφισε το εν λόγω νομοσχέδιο με εξαίρεση δύο βουλευτών του) αλλά μια καθολική σχεδόν απόφαση με εκφραστές από όλα σχεδόν τα κόμματα, στο γενικότερα κλίμα εκμοντερνισμού που θέλουν να αναδείξουν οι πολιτικοί μας. Ωστόσο ήταν μια ορθή πολιτική απόφαση;
Πάντα ένα νόμισμα έχει δύο όψεις και η συγκεκριμένη απόφαση έχει από την μια πλευρά, πολύ θετική αύρα στο ομόφυλο κοινό, βλέποντας ουσιαστικά μια πολιτική ηγεσία να παραχωρεί δικαιώματα αυτονόητα για τον υπόλοιπο κόσμο που έχουν στερηθεί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι λόγω των σεξουαλικών τους προτιμήσεων. Ωστόσο στον αντίποδα είναι μια απόφαση που προκαλεί την αρνητική αντίδραση από μια μεγάλη μερίδα του κόσμου, καθώς θεωρεί παράλογο και μη φυσιολογικό να δίνεται η αναδοχή ενός παιδιού σε γονείς του ίδιου φύλου και ουσιαστικά να στερείται το ένα από τα δύο πρότυπα που είναι απαραίτητα για την καθολική του διαπαιδαγώγηση (το μητρικό ή το πατρικό ανάλογα την περίπτωση).
Σαν προσωπικό μου σχόλιο θα πω το εξής: Σίγουρα η αγάπη και η φροντίδα που μπορεί να λάβει ένα παιδί δεν εξαρτάται από το φύλο των γονέων του και αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς, ωστόσο είναι γεγονός που η στέρηση του πατρικού η μητρικού προτύπου μπορεί να έχει επιπτώσεις στην διαμόρφωση ενός παιδιού και επίσης σε μια κοινωνία συντηρητική, με απουσία παιδείας και κριτικής σκέψης μια τέτοια απόφαση μόνο περισσότερα προβλήματα θα φέρει… προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν δυστυχώς τα παιδιά. Μακάρι να κάνω λάθος.
Βάλλας Γεώργιος, Τοπικός Σύμβουλος Αργυρούπολης
