Μετά από τέσσερα χρόνια συγκυβέρνησης, γράφτηκαν οι τίτλοι τέλους μεταξύ ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και ΑΝ.ΕΛ… Επικαλούμενος την “κόκκινη γραμμή” που είχε θέσει και προεκλογικά, ο τέως Υπουργός Εθνικής Αμύνης αποφάσισε να πράξει το “πατριωτικό” του καθήκον και να αποχωρήσει από την κυβέρνηση σε ένδειξη σεβασμού των λόγων του. Συγνώμη που θα το μιλήσω τόσο ωμά, μα η εν λόγω “Έξοδος” του κ. Καμμένου αποτελεί μια τεράστια φαρσοκωμωδία και αποτελεί προσβολή ως προς την αντιληπτικότητα του Ελληνικού Λαού.
Η επιλογή του κ. Καμμένου να τηρήσει τις “κόκκινες γραμμές” του ήρθε μάλλον αργά, αν σκεφτεί κανείς την υπερψήφιση του 3ου Μνημονίου και κατά συνέπεια όλων των μέτρων λιτότητας που το συνόδευαν, την ανέχεια του στις διαπραγματεύσεις με την Π.Γ.Δ.Μ. (που γνώριζε πολύ καλά πως δεν υπήρχε καμία περίπτωση το οποιοδήποτε όνομα που θα προέκυπτε να μην είχε την λέξη Μακεδονία εντός) και την αναμονή ως την τελευταία στιγμή για τυχόν “αποτυχία” της Συμφωνίας στο κοινοβούλιο των Σκοπίων (έτσι ώστε να έχει την τέλεια δικαιολογία για να μην απομακρυνθεί από την κυβέρνηση).
Ας μην γελιόμαστε, η εν λόγω “παράσταση” έγινε με γνώση ότι η κυβέρνηση πλέον έχει την δύναμη να μην εξαρτάται από τον πρώην κυβερνητικό εταίρο (αφού έχει ήδη καταφέρει να αποσπάσει τους απαραίτητους βουλευτές για να έχει την εμπιστοσύνη της λαϊκής αντιπροσωπίας) και οι ΑΝ.ΕΛ. έπρεπε με κάποιον τρόπο να έχουν ένα βασικό επιχείρημα για τις επερχόμενες εκλογές, προκειμένου να ζητήσουν εκ νέου την ψήφο του ελληνικού λαού (ένα σενάριο που περισσότερο μοιάζει με ταινία επιστημονικής φαντασίας).
Το συμπέρασμα οπότε για μένα είναι ένα: Όταν θέλεις να είσαι πατριώτης και να υπηρετείς την χώρα σου, να εκτελείς τις ανάλογες πράξεις που θα το δείξουν. Η κωλυσιεργία και η αγκίστρωση πάνω στην καρέκλα (που είναι γλυκιά η εξουσία δεν αντιλέγω) μόνο πατριωτισμό δεν δείχνει, αλλά αντίθετα την προθυμία να δώσεις “γη και ύδωρ” σε κάθε τι.
Βάλλας Γεώργιος, Τοπικός Σύμβουλος Αργυρούπολης
