Στην Ελληνική πραγματικότητα και ιδιαίτερα βάση της πολιτικής σου ταυτότητας, αποκτάς αυτόματα και την κατεύθυνση του καλού και του κακού. Μια αυθόρμητη αντίδραση στην παραπάνω φράση μου θα ήταν πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει και πάντα ένα γεγονός αντιμετωπίζεται περίπου το ίδιο από την κοινωνία. Θα εκπλαγείτε όμως όταν σας αναφέρω μερικά παραδείγματα που αποδεικνύουν περίτρανα την παραπάνω διάκριση που μαστίζει εσφαλμένα την κοινωνίας μας.
Πρώτο και καλύτερο το παράδειγμα της αποτρόπαιας και άνανδρης δολοφονίας του Πάυλου Φύσσα, που συγκλόνισε το πανελλήνιο και ορθότατα έφερε ενώπιον της δικαιοσύνης τους ένοχους που είχαν σύνδεση με την ακροδεξιά. Όμως η μαχητικότητα και η αγανάκτηση που επέδειξε ο κόσμος και πολύ λογικά θα πω έπραξε, δεν ήταν παρόμοια όταν μετά από δύο μήνες οι Μανώλης Καπελώνης και Γιώργος Φουντούλης δολοφονήθηκαν από αγνώστους που όπως υποστήριζαν ανήκαν σε τρομοκρατική οργάνωση αντιεξουσιαστών, ο λόγος ; τα άτομα που δολοφονήθηκαν ανήκαν στην Χρυσή Αυγή .
Άλλο παράδειγμα είναι η αντιμετώπιση του κόσμου στην νυν κυβέρνηση και στην προηγούμενη κυβέρνηση (η τωρινή κατά τα λεγόμενα αριστερή και η πρώην δεξιά). Κατά την περίοδο Σαμαρά παρατηρήσαμε έντονες αναταραχές και διαμαρτυρίες για τα σκληρά μνημονιακά μέτρα (νομίζω όλοι θυμόμαστε τους περίφημους αγανακτισμένους ) αντίθετα με την τωρινή περίοδο, όπου τα νέα μνημονιακά μέτρα που έφερε η “διαφορετικής” ιδεολογίας κυβέρνηση Τσίπρα δεν είχαν την ίδια αντιμετώπιση , παρά ίσως μερικές αντιδράσεις γκρίνιας και διαμαρτυρίας … αλλά σε κανένα επίπεδο με τα γεγονότα διαμαρτυρίας την περίοδο της συγκυβέρνησης Σαμαρά.
Μπορώ να αναφέρω πάρα πολλά παραδείγματα αλλά η ουσία είναι μία, να βγάλουμε τις ταμπέλες που έχουμε υιοθετήσει σαν κοινωνία και να θεωρούμε κακούς και καλούς κάποιους ανθρώπους ανάλογα των πολιτικών τους απόψεων τους και να τους αντιμετωπίζουμε έτσι, ανεξάρτητα των γεγονότων που σχετίζονται με αυτά τα άτομα. Αν το καταφέρουμε αυτό έχουμε κάποια ελπίδα… αν όχι… μην απορείτε.
Βάλλας Γεώργιος, Τοπικός Σύμβουλος Αργυρούπολης
