Ένα, ακόμα, ηχηρό χαστούκι, ήρθε να προστεθεί στην «συλλογή» της γείτονας χώρας το περασμένο Σάββατο. Για πρώτη φορά στην Ιστορία, ένας Αμερικανός Πρόεδρος αναγνώρισε την γενοκτονία των Αρμενίων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1915, προσφέροντας μια ακόμη πολιτική ήττα στον “Σουλτάνο” Ερντογάν.
Ωστόσο, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Δεν εμφανίστηκε ξαφνικά αυτό το ενδιαφέρον προς τους Αρμένιους χωρίς λόγο και αιτία και σαφέστατα δεν είναι η θέληση των Η.Π.Α. για αποκατάσταση της Ιστορίας, αυτό που οδήγησε σε αυτή την αναγνώριση, αλλά το πόσο κακός «παίκτης» για τα συμφέροντα της έχει γίνει η Τουρκία.
Μπορεί επί προεδρίας Τραμπ, ο “Σουλτάνος”, παρά την Νατοϊκή ομπρέλα του, να φλέρταρε με την Ρωσία και τη δύναμη της (κάτι που τον οδήγησε και στην αγορά του αντιπυραυλικού συστήματος S-400), γνωρίζοντας πως δεν θα έχει κανένα θέμα με τους «φίλους» Αμερικάνους, αλλά οι ισορροπίες πλέον άλλαξαν. Ο Μπάιντεν θέλει να δείξει ποιος είναι ο Πλανητάρχης και παλικαρισμοί και αμφισβήτηση του ΝΑΤΟ σημαίνει, ουσιαστικά, αμφισβήτηση της ίδιας της Αμερικής.
Η αναγνώρισης της γενοκτονίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πρώτη προειδοποίηση προς τους Τούρκους, μια προειδοποίηση πως, αν δεν συμμορφωθεί και δεν εγκαταλείψει τα πολιτικά παιχνίδια με την «Αρκούδα» του Βορρά, οι κυρώσεις θα είναι πολύ πιο ισχυρές και επιβλαβείς, με το «φάντασμα» της ολοκληρωτικής εξόδου της Τουρκίας από το πρόγραμμα των μαχητικών F 35 να είναι όλο και πιο ζωντανό.
Πλέον η Τουρκία έχει να διαλέξει , αν θα μείνει στο «άρμα» της Δύσης και της Αμερικής , και θα εγκαταλείψει το επίδοξο «φλερτ» με την Ρωσία, ή θα οδηγήσει και σε άλλες «αναγνωρίσεις» , που θα φέρουν το “Σουλτάνο” όλο και πιο κοντά στην αποκαθήλωση του. Ο Ερντογάν είναι απρόβλεπτος, ωστόσο θα δανειστώ μια φράση που ειπώθηκε πριν από δυο χιλιάδες χρόνια, και ταιριάζει απόλυτα με την κατάσταση που διαβλέπει το πολιτικό μέλλον της Τουρκίας:
“alea jacta est”
o κύβος ερρίφθη .
Βάλλας Γεώργιος, Αντιπρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Αργυρούπολης
