Την προηγούμενη περίοδο διαβάζοντας διάφορα άρθρα σχετικά με την 25η Μαρτίου πέτυχα ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα στους ήρωες του 21 και πως έφυγαν από τη ζωή.
Δυστυχώς οι περισσότεροι από τους ήρωες μας τιμήθηκαν μετά θάνατον κυρίως, καθώς εν ζωή θεωρήθηκαν εχθροί από συμπατριώτες τους, κυρίως λόγω πολιτικών συμφερόντων. Παραδείγματος χάριν, ο Κολοκοτρώνης, ο ήρωας που οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, συνδέουμε με την Επανάσταση του 21, όχι μόνο δολοφόνησαν τον γιο του αλλά φυλάκισαν και τον ίδιο σε μια ποντικότρυπα στο Ναύπλιο. Άλλοι μεγάλοι ήρωες του 21, όπως ο Ανδρούτσος δολοφονήθηκαν με ατιμωτικό τρόπο από τους συμπατριώτες τους.
Οι μοίρες αυτών των ηρώων είναι απλά ένα μικρό παράδειγμα που αποδεικνύει 3 πράγματα. Το πρώτο και το δεύτερο είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται καθώς μέχρι και σήμερα οι Έλληνες έχουν δυστυχώς την τάση να χωρίζονται αντί να ενώνονται στις δύσκολες στιγμές. Αυτή πιστεύω είναι και η μεγαλύτερη αδυναμία του Ελληνικού λαού και την οποία ένας διαβασμένος αντίπαλος, και έχουμε πολλά μέτωπα αυτή τη στιγμή (Ζάεβ, Ερντογκάν κτλ) θα μπορούσε κάλλιστα να την χρησιμοποιήσει εναντίον μας.
Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι τελικά ήρωας μπορεί να μην είσαι εν ζωή αλλά μετά θάνατον. Σίγουρα οι δολοφόνοι των προαναφερόμενων μαχητών του 21 δε θα φαντάζονταν ότι η ιστορία όχι μόνο δε θα τους δικαίωνε αλλά η θύμησή τους θα συνδεόταν με μια δολοφονία ενώ τα θύματά τους θα γινόντουσαν ήρωες καθώς οι πράξεις τους ήταν τόσο γενναίες που δε θα μπορούσαν να ξεχαστούν με την πάροδο του χρόνου. Έτσι έπειτα από τόσες δεκαετίες, ακόμα τους θυμόμαστε με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη για την γενναιότητα και θυσία τους, παρακαλώντας να βρεθούν σύγχρονοι ήρωες όμοιοι τους να τους αντιγράψουνε και να προστατέψουν τη χώρα τους από κάθε εχθρό με εξυπνάδα, αυτοθυσία και θάρρος. Τρία χαρακτηριστικά αήττητα αλλά δυσεύρετα.
Μέχρι λοιπόν να βρεθούν αυτοί οι ηρωικοί Έλληνες ας συνεχίσουμε να τιμάμε τους ήρωες του 21 και να προσπαθήσουμε να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος. Στον σύγχρονο κόσμο υποτίθεται ότι υπερισχύει η προσπάθεια για ειρήνη για να γλυτώσουμε άλλους άδικους θανάτους λόγω πολέμου, αλλά κάτι μου λέει ότι οι Έλληνες λόγω του θαυμαστού πάθους που μας διακατέχει όχι μόνο θα πάμε σε πόλεμο κάποια στιγμή (με ή χωρίς λόγο) αλλά θα καταλήξουμε πάλι να φαγωνόμαστε μεταξύ μας.
Ειρήνη ημίν!
Σαράφη Βασιλική, Επικοινωνιολόγος – Κοινωνιολόγος
