Ναι ξέρω πως ακούγεται και μην το πάρετε στραβά, δεν εννοώ ότι άμεσα με επενδύσεις ή με κάθε άλλο τρόπο κάποιες τρομοκρατικές οργανώσεις παρέχουν κεφάλαια στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Γενικά η «συμβολή» της τρομοκρατίας και των οργανωμένων διεθνών τρομοκρατικών οργανώσεων στην Παγκόσμια Οικονομία είναι θέμα ενδιαφέρον, αλλά είναι για άλλη μέρα.
ΗΠΑ 2017. Κάποτε ήταν η χώρα των ευκαιριών και του Αμερικάνικου Ονείρου, τώρα είναι απλά μια πολύ ανεπτυγμένη οικονομία που σιγά σιγά αρχίζει να νιώθει τις συνέπειες τις υπερβολικής της ανάπτυξης. Αυτή τη στιγμή η Αμερικανική Οικονομία, χωρίς να έχει κρίση και τα προβλήματα που υπάρχουν στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού, έχει αρχίσει να μειώνει τους ρυθμούς ανάπτυξής της.
Σύμφωνα με την Κεϋνσιανική μέθοδο οικονομικής σκέψης, προκειμένου μια οικονομία να προοδεύσει και να βγει από κρίση ή δυσκολίες, πρέπει να «βάλεις ανθρώπους να δουλέψουν και ας σκάβουν τρύπες για να τις γεμίσουν άλλοι». Το σκεπτικό είναι ότι μπορεί οι άνθρωποι αυτοί να μην παράγουν, αλλά με την οικονομική δυνατότητα να καταναλώσουν θα αρχίσουν να ξοδεύουν χρήματα και θα προκαλέσουν την ανάπτυξη, μέχρι του σημείου όπου θα είναι συμφέρον και για αυτούς και για την οικονομία να αφήσουν τις τρύπες και να πάνε σε κάποιο παραγωγικό τομέα, όπου θα αμείβονται και καλύτερα.
Ωστόσο αυτή η μέθοδος σκέψης έχει χαρακτηριστεί από πολλούς, ειδικά κάποιος «άσπονδους» καπιταλιστές, σαν υπερβολικά σοσιαλιστική, αφού παίρνεις ανθρώπους που δεν παράγουν και τους απασχολείς απλά και μόνο για να έχουν την δυνατότητα να καταναλώσουν, σε βάρος, βάση των καπιταλιστών, της Δημόσιας Δαπάνης της κοινωνίας. Τώρα το ποιος έχει δίκιο…. εγώ θεωρώ οι Κεϋνσιανιστές, αλλά πραγματικά κανείς δεν ξέρει να πει ποια είναι η απόλυτη αλήθεια.
Πάμε πίσω στις ΗΠΑ. Αν υποθέσουμε ότι το σύστημα που ακολουθείται είναι ένα μίγμα καπιταλιστικών και σοσιαλιστικών πολιτικών (και είναι, αν και λιγότερο από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά), τότε θα έπρεπε να βρεθεί τρόπος να απασχοληθούν άνθρωποι και να κινούνται χρήματα, που τίποτα δε θα προσφέρουν στην οικονομία… Είπε κανείς Στρατός;
Οι ΗΠΑ ξοδεύουν σε στρατιωτικές δαπάνες περισσότερο από τους επόμενους 15 στη λίστα (τουλάχιστον), ενώ οι 13 από αυτούς είναι σύμμαχοί τους (και η Ρωσία με την Κίνα, όπως μαντέψατε). Αν μιλάμε για τον Παγκόσμιο Χωροφύλακα, τότε το ποσό είναι πολύ λίγο, αν μιλάμε για Εθνική Άμυνα είναι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ πολύ. Η δικαιολογία για την διατήρηση αυτού του υψηλού επιπέδου σε δαπάνες είναι αυτό που είχαν πολύ εύστοχα (και άστοχα ταυτόχρονα) αποκαλέσει, The War on Terror.
Η παγκόσμια τρομοκρατία δίνει στις ΗΠΑ τη δυνατότητα να εμπλακεί σε ένα είδος στρατιωτικού Κεϋνσιανισμού, ο οποίος με τη σειρά του, με τα υπέρογκα ποσά που δίνονται σε έρευνα, κατασκευή και συντήρηση όπλων και στρατευμάτων, κινεί τόσα χρήματα στην οικονομία τους, ώστε παρά τα προβλήματά της να την κρατάει όρθια.
Τι θα γίνει αν ποτέ κερδηθεί λοιπόν αυτός ο πόλεμος; Ότι πάντα. Άλλωστε ο διαρκής πόλεμος που είχε προβλέψει ο Όργουελ (στο βιβλίο 1984, επίσης γνωστό ως Ο Μεγάλος Αδερφός), έχει αρχίσει από ότι φαίνεται να γίνεται πραγματικότητα…
Είτε θα βρεθεί μια νέα δικαιολογία, είτε ένας νέος πόλεμος.
Μάμαλης Νάσος, Οικονομολόγος
