Πρόσφατα το SmashPoint έκανε μια ευχή για τα Χριστούγεννα (καλό μήνα και καλά Χριστούγεννα να έχουμε, επί τη ευκαιρία). Κάτω από την ευχή πετάχτηκε ένας κύριος, τον οποίο ευχαριστούμε για το σχόλιο για δύο λόγους, για να σχολιάσει ότι ουσιαστικά τα Χριστούγεννα δεν θα έπρεπε να τα γιορτάζουμε γιατί δεν υπάρχει Θεός.
Τον κύριο τον ευχαριστούμε για το σχόλιο, αφενός για το ότι ασχολήθηκε με ένα post μας, αφετέρου γιατί μου έδωσε την αφορμή να γράψω αυτό το άρθρο.
Αρχικά να αναφέρω ότι και εγώ προσωπικά αλλά και το SmashPoint σαν σελίδα αναγνωρίζουμε πλήρως το δικαίωμα σε κάθε άνθρωπο να πιστεύει ή να μην πιστεύει σε ότι θέλει. Δεν θα σας κρίνουμε διαφορετικά επειδή είστε Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Βουδιστές, Ταοιστές, Δωδεκαθεϊστές ή Άθεοι ή οποιαδήποτε άλλη θρησκεία στον κόσμο, για εμάς είναι το ίδιο.
Ωστόσο οι φανατικοί, οποιασδήποτε θρησκείας, είναι εξίσου εκνευριστικοί. Οι πιο γνωστοί ήταν μέχρι τώρα οι Ταλιμπάν (για προφανείς λόγους), των οποίων το όνομα έχει γίνει πλέον συνώνυμο του Μουσουλμανικού Φανατισμού. Σίγουρα, όμως, έχετε ακούσει και τον όρο Χριστιανοταλιμπάν, έναν όρο που προσωπικά μου αρέσει αφάνταστα. Είναι οι αντίστοιχοι φανατικοί Χριστιανοί. Τι διαφορά έχουν; Προς στιγμήν οι Χριστιανοταλιμπάν δεν εξοπλίζονται και δεν κάνουν αντάρτικο. Βέβαια, η δική τους θρησκεία είναι η “Ισχυρή” θρησκεία (το ισχυρή είναι σε εισαγωγικά επειδή τον χρησιμοποιώ με πολιτική χροιά και όχι με πνευματική).
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Ανεβαίνει παράσταση σε θέατρο “εναντίον” του Μωάμεθ. Οι “Ταλιμπάν” ενδεχομένως να κάνουν κάποια επίθεση στο θέατρο, μπορεί να γίνουν και βίαιοι, ίσως και ακραία βίαιοι. Ίδιο θέατρο, παράσταση εναντίον του Χριστού. Οι Χριστιανοταλιμπάν θα μαζευτούνε απέξω, θα διαδηλώσουν, θα φωνάξουν, ίσως πετάξουν και κανένα φυλλάδιο ή νερά ή κάτι παρόμοιο.
Ίδια αντίδραση, ουσιαστικά, ίσως οι “Ταλιμπάν” να είναι πιο βίαιοι, που είναι και το μόνο πλεονέκτημα που δίνω στους Χριστιανοταλιμπάν.
Αλλά ας πάμε στο τμήμα των ανθρώπων που ήθελα να θίξω τελικά. Στους Αθεοταλιμπάν. Τι διαφορά έχει ένας Άθεος που θίγεται όταν κάποιος πιστεύει, από έναν Χριστιανό που θίγεται όταν κάποιος δεν πιστεύει; Ακριβώς, καμία. Πόσο περισσότερο ή λιγότερο γραφικός είναι ο Άθεος που επιδεικτικά τρώει σουβλάκια και μπριζόλες την Μ. Παρασκευή; Ακριβώς το ίδιο με τον Χριστιανό που θίγεται και φωνάζει για αυτό.
Αγαπητέ Αθεοταλιμπάν, μπράβο και συγχαρητήρια που κατάφερες να ξεφύγεις από την “μάστιγα” της θρησκείας. Και αν έχεις κάνει απλά αυτό, δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί σου. Αν προσπαθείς να με πείσεις ότι δεν υπάρχει Θεός όμως, τότε έχω πρόβλημα. Όχι για τα επιχειρήματά σου, ούτε για τη θέση σου, αλλά για το γεγονός ότι είσαι εξίσου φανατικός με έναν παπά που προσπαθεί να με πείσει να νηστεύω 120 μέρες το χρόνο, απλά εσύ είσαι λίγο περισσότερο μοδάτος. Θέλεις να είσαι Άθεος για μόδα; Πάλι κανένα πρόβλημα. Απλά μη μου σπας τα νεύρα για να γίνω κι εγώ.
Στο τέλος η θρησκεία (ή η έλλειψή της) είναι σαν το πέος. Όλοι έχουν ένα, όλοι έχουν το δικαίωμα να είναι περήφανοι για αυτό και καλά κάνουν, αλλά αν το βγάλεις έξω και αρχίζεις να το κουνάς μπροστά στη μούρη μου, ε θα έχουμε πρόβλημα…
Νάσος Μάμαλης, Οικονομολόγος
