Γειά σας παιδιά και καλωσήρθατε σε ένα ακόμα άρθρο του Cinecore. ‘Έτος 1982 και ο Ρίντλεϋ Σκόττ δημιουργεί μία από τις πιο συζητημένες και επιτυχημένες ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Τώρα, 35 χρόνια αργότερα, ο σκηνοθέτης Λένι Βίλενοουβ μας ταξιδεύει για ακόμα μία φορά στο μέλλον στο σίκουελ της επιτυχημένης ταινίας Blade Runner. Ας δούμε λοιπόν αν κατάφερε να φτάσει τον ‘πρόγονό’ του.
‘Έτος 2049, και τα ανανεωμένα μοντέλα των Ρέπλικα ακόμα υπηρετούν την ανθρωπότητα. Ο Κέι (Ράϊαν Γκόσλινγκ), που είναι και αυτός ρέπλικα και δουλεύει σαν αστυνομικός, καλείται να εξοντώσει τα εναπομείναντα παλιά μοντέλα του είδους του εξαλείφοντας έτσι κάθε μορφή επανάστασης που μπορεί να προκληθεί. Στην τελευταία του αποστολή θα ανακαλύψει ένα μυστήριο το οποίο θα κληθεί να λύσει, ένα μυστήριο τριάντα χρόνων στο οποίο εμπλέκονται δυνάμεις που δύσκολα θα μπορέσει να αντιμετωπίσει. Τώρα με την βοήθεια του βετεράνου και πρώην αστυνομικού Ρικ Ντέκαρντ (Χάρισον Φόρντ) θα ξεκινήσουν μία αποστολή για να βρουν τις απαντήσεις που ψάχνουν για να σώσουν αμέτρητες ζωές.
Αυτό λοιπόν είναι το σενάριο του Blade Runner 2049. Κοιτάξτε, μπορώ να καταλάβω γιατί σε κάποιους μπορεί να αρέσει σαν ταινία. Τα εφέ σου κόβουν την ανάσα, η πλοκή έχει ενδιαφέρον και γενικά το όλο μετα-αποκαλυπτικό μοτίβο πουλάει. Αλλά δυστυχώς, εμένα προσωπικά δεν με συγκίνησε.
Δεδομένου του πως ήταν η πρώτη ταινία και τα ζητήματα που θίγει όσο και ο τρόπος με τον οποίο τα θίγει κάνουν την δεύτερη ταινία να φαίνεται υπερβολικά απλοϊκή. Ο Χάρισον Φόρντ και ο Τζάρεντ Λέτο δίνουν φανταστικές ερμηνείες αλλά ο Ράϊαν Γκόσλινγκ που είναι και ο πρωταγωνιστής ήταν λιγάκι βαρετός. Η αλήθεια είναι πως περίμενα πολλά περισσότερα τα οποία δυστυχώς δεν είδα ποτέ και δεν δικαιολογείται για μία ταινία που διαρκεί κοντά τρείς ώρες. Αυτά τα λίγα από μένα και τα λέμε την επόμενη βδομάδα με νέα ταινία.
Kατσιάμης Κωνσταντίνος, 3D Αnimator & Multimedia Producer
