Με το καλοκαίρι να μας αφήνει πίσω , με έναν δύσκολο χειμώνα να “φαίνεται’’ στον ορίζοντα και καθώς οι εκλογές πλέον δεν αργούν η πολιτική ζωή στην χώρα είναι σε αναβρασμό και φαίνεται άλλωστε από τις διεργασίες σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Όμως το ερώτημα πολλών θα είναι γιατί τόσο νωρίς αυτές οι πολιτικές κινήσεις αφού θεωρητικά έχουμε δύο χρόνια μέχρι τις εκλογές; Η δική μου ερμηνεία είναι αυτή:
Από πλευράς Κεντροδεξιάς και συγκεκριμένα από την Νέα Δημοκρατία , βλέπουμε μια μετωπική και συνεχόμενη επίθεση προς την κυβέρνηση , με κάθε αφορμή και με αντιπροτάσεις που όπως δηλώνει το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης θα καλυτερεύσουν αισθητά την κατάσταση στην Ελλάδα. Πολύ λογική και αναμενόμενη η κίνηση του κ. Μητσοτάκη καθώς βλέπει το κόμμα του να έχει αποκτήσει μεγάλη διαφορά από το κυβερνών ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις) με αποτέλεσμα αυτή η “επιθετική” ρητορική του είτε να του δώσει την μερίδα του “λέοντος” σε περίπτωση πρόωρων εκλογών , ώστε να μην δυσκολευτεί να σχηματίσει κυβέρνηση (έστω και με συνεργασία) είτε σε περίπτωση εκλογών το 2019 να διεκδικήσει με αξιώσεις την δημιουργία αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Στην αντίπερα όχθη και συγκεκριμένα από πλευράς κυβέρνησης και ΣΥ.ΡΙΖ.Α. , συνεχίζεται το αφήγημα των τελευταίων χρόνων καθώς ο πρωθυπουργός προσπαθεί (όπως φάνηκε και από τις δηλώσεις του στην Δ.Ε.Θ.) να πείσει πως η κυβέρνηση αγωνίζεται και σύντομα θα είμαστε εκτός καθεστώτος ελέγχου. Σκοπός του κ. Τσίπρα βέβαια είναι με αυτή την καθησυχαστική και συνάμα σίγουρη ρητορική , να διατηρήσει έστω την δεύτερη θέση στις επερχόμενες εκλογές και επίσης ελπίζει στην πιθανή διευθέτηση του ελληνικού χρέους από τους θεσμούς , κάτι που θα του δώσει σίγουρα ένα αντεπιχείρημα κόντρα στα σκληρά μέτρα που έχει πάρει τα τελευταία 3 χρόνια και που μπορεί να ανατρέψει το εις βάρος του κλίμα.
Στο μέσο μεταξύ των παραπάνω πολιτικών δυνάμεων έχουμε τις επικείμενες εκλογές, για την ηγεσία του ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς στις 5 Νοεμβρίου με σκοπό όπως φαίνεται την δημιουργία ενός τρίτου εκλογικού πόλου ή ακόμη και την “εκθρόνιση” του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. από το τοπίου του δικομματισμού (που υφίσταται επί δεκαετίες στην χώρα μας και δεν προβλέπεται να αλλάξει). Είναι βέβαια κάτι τέτοιο εφικτό ; Εκ πρώτης όψεως όχι καθώς οι υποψήφιοι για την ηγεσία αυτού του νέου Συνασπισμού είναι παλαιά κομματικά στελέχη (Γεννηματά, Ραγκούσης ,Θεοδοράκης κ.α.) που δεν φαίνεται να έχουν ιδιαίτερη απήχηση στον κόσμο , ωστόσο επειδή η κύρια εκλογική “δεξαμενή” του εν λόγω φορέα θα είναι από άτομα που έχουν κυρίως ψηφήσει το κυβερνών κόμμα μπορεί λόγο του κακού κλίματος που υπάρχει απέναντι στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να στραφούν στον νέο αυτόν φορέα.
Ο χρόνος μπορεί να κυλά αργά όμως στην πολιτική , οι κινήσεις πρέπει να γίνονται νωρίς προκειμένου να έρθεις όσο πιο κοντά στο επιθυμητό αποτέλεσμα … οπότε δεν μας μένει παρά να δούμε ποιος έχει μελετήσει καλύτερα τους αντιπάλους του , καθώς και το κόσμο προκειμένου αργά η γρήγορα να κάνει ΡΟΥΑ ΜΑΤ στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας.
Βάλλας Γεώργιος, Τοπικός Σύμβουλος Αργυρούπολης
