Πόσες φορές έχουμε ακούσει παιδιά να περηφανεύονται που έχουν μέσο και δε θα πάνε στρατό αλλά ναυτικό ή γενικά σε κάποιο γραφείο; Πόσες φορές έχουμε ακούσει μητέρες να είναι τρομοκρατημένες γιατί το παιδί τους θα πάει στρατό και θα υποφέρει γιατί θα χάσει τις ανέσεις του ή γιατί μπορεί να γίνει πόλεμος εν τω μεταξύ και τι θα κάνουν (παιδί και γονείς) τότε; Και τελικά πόσους ξέρουμε που κάνανε το παν για ένα μέσο για το παιδί τους;
Πράγματι πολλά αγόρια μεγαλώνουνε με την τρομοκρατία του στρατού. Ξέρω παιδί που η μητέρα του το πίεζε να σπουδάζει μέχρι τα 30 του και κάτι (το ένα δίπλωμα μετά το άλλο) ώστε να παίρνει απαλλαγές και να φθάσει στην ηλικία που δε θα μπορεί να πάει στρατό. Ένας άλλος προτίμησε να βγάλει «τρελόχαρτο» για να μη πάει στρατό με αποτέλεσμα τώρα να μην βρίσκει δουλειά. Κάθε φορά λοιπόν που ακούω για αυτά τα μέσα, αναρωτιέμαι αν μία στις 1000 γίνει πράγματι πόλεμος, τι θα γίνει; Θα βρίζουν οι γονείς και θα μετανιώνουν που δεν στείλανε τα παιδιά τους στρατό ή θα θυμώνουν με τα παιδιά τους που δεν μάθανε τίποτα στο στρατό;;; Αλλά πως θα μάθουν αν οι γονείς κάνανε τα πάντα για να «μισούν» τα παιδιά την ιδέα του στρατού και επομένως να μην μαθαίνουν πώς να υπερασπίζονται τη χώρα τους;;;
Παρόλα αυτά πρέπει να παραδεχτώ ότι έχει προωθηθεί λάθος η ιδέα του στρατού. Γιατί κατά τα ψέματα η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό μας όταν λέμε στρατός είναι καλλιόπες και αγγαρείες. Άρα μήπως δε φταίνε μόνο οι γονείς και είναι απλά θέμα παιδείας; Έχω την εντύπωση ότι λόγο της ιστορίας μας (Χούντα) ο στρατός έχει στιγματιστεί με λάθος νοοτροπία. Επίσης υπάρχει η πιθανότητα να υπάρχει ένας εφησυχασμός λόγω Ευρωπαϊκής Ένωσης, ΝΑΤΟ και νοοτροπίας ότι «αυτό γίνεται αλλού και ποτέ σε εμάς» ότι πόλεμος δε θα ξαναγίνει. Εγώ θα πω απλά «ποτέ δεν ξέρεις!»
Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω ότι όσους ξέρω που έχουν πάει στρατό, είτε το ποθούσαν είτε όχι, δεν το έχουν μετανιώσει. Επίσης όποιος θέλει να κάνει στρατό με όλη τη σημασία της λέξεως και όχι απλά να κάθεται, μπορεί. Γνωρίζω άτομα που το έχουν κάνει με μεγάλη επιτυχία, γιατί όχι όλοι; Ίσως το αρμόδιο υπουργείο θα έπρεπε να κοιτάξει το θέμα ώστε να αλλάξει αυτή η νοοτροπία (δικαίως) και τα παιδιά να νιώθουν όταν πηγαίνουν στρατό ότι αξιοποιούν το χρόνο τους. Γιατί ο κανονικός στρατός δεν είναι καλλιόπες αλλά ΜΑΘΑΙΝΩ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ…!!!!
Σαράφη Βασιλική, Επικοινωνιολόγος – Κοινωνιολόγος
