Όλοι γνωρίζουμε την αύξηση της εγκληματικότητας στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια. Δυστυχώς βλέπουμε συνεχώς να διαπράττονται ληστείες με πολεμικό οπλισμό, δολοφονίες, βιασμοί ενώ έχουν δημιουργηθεί πολλά γκέτο όπου επικρατεί η ανομία. Φυσικά όλοι κατηγορούμε την αστυνομία ότι δεν πράττει σωστά τη δουλεία της. Όμως τα στοιχεία της αστυνομίας δείχνουν άλλα και βλέπουμε την αστυνομία μας να είναι από τις κορυφαίες στην Ευρώπη έχοντας το μεγαλύτερο ποσοστό εξιχνίασης εγκλημάτων. Όμως γιατί οι κακοποιοί είναι έξω;
Εδώ φταίει η δικαιοσύνη και οι πολίτες. Ναι και εμείς οι πολίτες που είμαστε ανισόρροποι.
Αρχικά θα πάρουμε την δικαιοσύνη που εδώ και 43 χρόνια είναι αγκυλωμένη στο κομμάτι της δικτατορίας και φοβάται τον εαυτό της όταν έρχεται το ζήτημα να κυνηγήσει αναρχικούς, ποινικούς αλλά και τρομοκράτες. Έτσι βλέπουμε ότι σε εκδηλώσεις συγκεκριμένων πολιτικών κομμάτων ή και ενώσεων όπως των Βορειοηπειρωτών να υπάρχει έντονη αστυνομική παρουσία με διαταγή να προβούν σε συλλήψεις με την πρώτη αφορμή ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις επιβλέπονται με 3-4 εισαγγελείς. Βέβαια ουδέποτε έχουμε δει έκτροπα. Την ίδια στιγμή 17 Νοεμβρίου και 6 Δεκεμβρίου που αναρχικοί κατσαπλιάδες, υπο τις ευλογίες συγκεκριμένων πολιτικών παρατάξεων της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, θα κάψουν την Αθήνα και θα λεηλατήσουν καταστήματα βλέπουμε την αστυνομία να λαμβάνει εντολές από την πολιτική ηγεσία έχει εγκράτεια ενώ την εποπτεία την έχει μόνο ένας εισαγγελέας (αυτός της υπηρεσίας) ο οποίος ούτε καν βρίσκεται κοντά στα επεισόδια.
Γιατί αυτός ο διαχωρισμός; Ο νόμος είναι ίδιος για όλους, άρα γιατί οι δικαιοσύνη είναι τόσο μεροληπτική; Το είδαμε στις πρόσφατες επιθέσεις την περασμένη βδομάδα όταν «αναρχικοί» επιτέθηκαν στα γραφεία της Χρυσής Αυγής (εκλεγμένο κόμμα στην Ελληνική βουλή είτε συμφωνούμε με τις απόψεις τους είτε όχι) και στο Μέγαρο Μαξίμου. Έγιναν συλλήψεις και σε 1 ώρα οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι από την δικαιοσύνη!!!
Έτσι βλέπουμε συνεχώς να καταδικάζονται σε ποινές φυλάκισης πολίτες για χρέη προς το δημόσιο 1.000 και 2.000 ευρώ ενώ δημόσιοι υπάλληλοι που έκλεψαν χιλιάδες ευρώ από το δημόσιο να αθωώνονται!!! Ας μην ξεχνάμε την καθαρίστρια του ΤΕΙ Αθηνών που φέσωσε το ίδρυμα με 60.000 ευρώ σε τηλέφωνα σε αστρολόγους. Αθωώθηκε. Επίσης βλέπουμε οι εισαγγελείς να είναι απρόθυμοι να επιβάλουν το νόμο σε καταληψίες δημόσιας αλλά και ιδιωτικής περιουσίας.
Επίσης είναι πολύ κοινό φαινόμενο η αστυνομία να συλλαμβάνει ποινικούς με αποδείξεις για τέλεση διαφόρων αδικημάτων και ο ανακριτής και ο εισαγγελέας να τους αφήνουν ελεύθερους άνευ περιοριστικών όρων. Άλλωστε στην πρόσφατη ληστεία στο Παλαιό Φάληρο οι 3 ποινικοί (2 συνελήφθησαν και ο ένας σκοτώθηκε) δεν είχαν συλληφθεί για ένοπλες ληστείες και για δολοφονίες και πρόσφατα είχαν αποφυλακιστεί με το νόμο Παρασκευόπουλου; Ή μήπως ξεχάσαμε ότι πριν 3 χρόνια ο Μαζιώτης και η Ρούπα αποφυλακίστηκαν με περιοριστικούς όρους, παρόλες τις αντιδράσεις της Αστυνομίας, ενώ κατηγορούνταν για συμμετοχή σε τρομοκρατικές ενέργειες, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία, ένοπλες επιθέσεις και συμμετοχή στη Σέχτα των Επαναστατών που ευθύνεται για δολοφονικές επιθέσεις σε αστυνομικούς. Έτσι μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο αστυνομικός είναι πλέον απογοητευμένος. Διότι βλέπει ότι με κάθε σύλληψη κάνει μια τρύπα στο νερό αφού η δικαιοσύνη αρνείται να επιτελέσει το έργο της, και ο αστυνομικός γίνεται στα ΜΜΕ ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Εμείς γιατί φταίμε; Μα φυσικά γιατί ανεχόμαστε αυτή τη κατάσταση αλλά πολλές φορές δυσκολεύουμε και το έργο των διωκτικών αρχών. Παράδειγμα? το 2010 έγινε ευρεία επιχείρηση της αστυνομίας για πάταξη των ναρκωτικών στα Εξάρχεια με 100 συλλήψεις εμπόρων. Άμεσα οι κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν για την αστυνομοκρατεία της περιοχής και ζήτησαν από την δικαιοσύνη να μην απελευθερωθούν οι έμποροι!!! Δηλαδή επιθυμούν να έχουν τον έμπορο ναρκωτικών και τους τοξικομανείς στην πόρτα τους!! Τέτοια περιστατικά είναι αρκετά συχνά. Αλλά για να δούμε και άλλα όπως:
- Φωνάζουμε για την κατάσταση στα πανεπιστήμια που θυμίζουν δημόσιες τουαλέτες με λεηλασίες, διαλυμένα μηχανήματα, πανώ και γκραφίτι αλλά κανείς δεν κάνει κάτι.
- Φωνάζουμε για την εγκληματικότητα αλλά όταν δούμε ένα έγκλημα δεν καλούμε την αστυνομία.
- Με τη ψήφο μας δεν ζητούμε από τους πολιτικούς να κάνουν κάτι για μείωση της εγκληματικότητας. Τουναντίον ψηφίζουμε τους ίδιους και τους ίδιους ενώ έχουμε δει την αδράνειά τους.
Όμως μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση; Φυσικά και θα πάρουμε παράδειγμα της Νέας Υόρκης το 1996 και το 2000. Το 1996 είχα επισκεφτεί τη Νέα Υόρκη όπου επικρατούσε το χάος με 6.000 φόνους ανα έτος ενώ το Central Park ήταν κέντρο ανομίας με πορνεία, εμπόριο ναρκωτικών, και κλεπταποδόχους. Τότε έβαλε υποψηφιότητα για δήμαρχός ο Rudolf Gulianni μέχρι τότε εισαγγελέας με το σύνθημα να «καθαρίσει την Νέα Υόρκη». Τελικά εκλέχτηκε, ενώ πολλοί πολίτες τον ψήφισαν έτσι για πλάκα. Άμεσα απέλυσε τους περισσότερους εισαγγελείς και δικαστές και έφερε νέους από όλες τις ΗΠΑ ενώ σαν ανώτερος δικαστικός άρχοντας επέβαλε πιο αυστηρές ποινές.
Επίσης έμεινε στην ιστορία γνωστή η φράση του προς την αστυνομία «μαζέψτε τους εγκληματίες πάση θυσία». Έτσι οι αστυνομικοί βγήκαν στους δρόμους και μέσα σε ένα έτος η κατάσταση άλλαξε.
Πλέον οι 6.000 φόνοι μειώθηκαν σε 400 το έτος για μια πόλη 15 εκατομμυρίων κατοίκων ενώ το έγκλημα μειώθηκε δραστικά. Έτσι πλέον οι περισσότεροι Νεουορκέζοι κυκλοφορούν με ασφάλεια στους δρόμους ενώ αυξήθηκε η αγάπη τους για την αστυνομία. Το ίδιο πραγματοποιήθηκε 10 χρόνια μετά στην Washington DC που ήταν Νο 3 σε εγκλήματα στις ΗΠΑ και μέσα σε 1 έτος έπεσε στην θέση 32!!! Βέβαια αυτά έγιναν όχι μόνο με το αποτέλεσμα των εκλογών αλλά και με την συνεχή υποστήριξη των πολιτών που ζητούσαν ένα καλύτερο και ασφαλές αύριο.
Άρα λύση υπάρχει απλά πρέπει να ξυπνήσουμε και να απαιτήσουμε από την πολιτεία και τη δικαιοσύνη να πράξουν τη δουλεία τους. Η αστυνομία να συλλάβει τα εγκληματικά στοιχεία και η δικαιοσύνη να τα βάλει φυλακή χωρίς όμως τα κολλήματα της μεταπολίτευσης. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει και εμείς να το θελήσουμε.
Θ. Σ., Αξιωματικός Ειδικών Δυνάμεων
