Το σκηνικό που επικρατεί την δεδομένη χρονική στιγμή, στην πολιτική σκηνή της χώρας μας, δεν είναι κάτι το καινούργιο και το πρωτότυπο, απλώς έχουν αλλάξει οι “ηθοποιοί” και η “σκηνογραφία” της εν λόγω παράστασης, με το κωμικό της στοιχείο να παραμένει αναλλοίωτο και διασκεδαστικό. Σαφέστατα μιλάω για την “αγωνία” της κυβέρνησης προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη για το σκάνδαλο Novartis, ένα σκάνδαλο κόλαφος για τα ελληνικά δεδομένα που πρέπει να παταχθεί άμεσα και που η ταύτιση του με τις επερχόμενες εκλογές σε όλα τα επίπεδα (Δημοτικές, Βουλευτικές και Ευρωεκλογές) θα ήταν εντελώς άστοχη και θα πηγάζει από ακραία αντικυβερνητικά στοιχεία.
Πραγματικά είναι το λιγότερο γελοίο κατά την γνώμη μου, μια κυβέρνηση να προσπαθεί να κρατήσει την πολιτική της οντότητα και ισχύ, όχι βασιζόμενη στο πόσο θετική ήταν η θητεία της για τον τόπο αλλά πόσο καταστροφική ήταν η θητεία των προηγούμενων. Βέβαια δεν έχει την αποκλειστικότητα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε αυτή την τακτική, καθώς μπορούμε όλοι να θυμηθούμε πολύ καλά την πολύκροτη και εσπευσμένη σύλληψη της Χρυσής Αυγής από την κυβέρνηση Σαμαρά, λίγο πριν την εκπνοή της θητείας της, προκειμένου να αποδείξει την θέληση της για πάταξης της εγκληματικότητας. Αντίστοιχα η Υπόθεση δομημένων ομολόγων ήταν βασική για να μπορέσει ο Γιώργος Παπανδρέου να αποφανθεί με “ελαφρά την καρδία” πως το να οδηγήσει την χώρα μας σε πρόγραμμα στήριξης, μετά την αισχροκέρδεια της προηγούμενης κυβέρνησης της ΝΔ δεν άφηνε άλλη λύση.
Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, τα παραπάνω σκάνδαλα και πληθώρα ακόμη άλλων που έχουν διενεργηθεί από την πολιτική ηγεσία του τόπου μας, όχι μόνο πρέπει να διωχθούν ποινικά, αλλά οι υπαίτιοι να καταδικαστούν με τις ανώτατες ποινές που προβλέπει η Ελληνική Νομοθεσία, προκειμένου να πληρώσουν με το κατάλληλο νόμισμα της κατάπτυστη συμπεριφορά προς τον λαό που έπρεπε να εκπροσωπούν. Ωστόσο καλό θα ήταν να μην αποτελούν τα εν λόγω ζητήματα, την σημαία και την ελπίδα για την πολιτική παλινόρθωση ενός “σαπισμένου” κυβερνητικού “καραβιού”, καλό θα ήταν μια φορά σε αυτή την χώρα ένας πολιτικός είτε να πει την αλήθεια, όσο πικρή και αν είναι ή πραγματικά να εκπροσωπήσει τον λαό και να το περηφανεύεται και όχι την τσέπη του. Απλά μια σκέψη κάνω.
Βάλλας Γεώργιος, Τοπικός Σύμβουλος Αργυρούπολης
