Πριν από λίγες μέρες, γίναμε μάρτυρες μιας ίσως από τις πιο μελανές σελίδες της σύγχρονης Ιστορίας. Δεν υπάρχει σημαντικότερη στιγμή για την δημοκρατία κάθε χώρας, από την επιβεβαίωση της λαϊκής ετυμηγορίας, μέσω της αρχής της πλειοψηφίας, για την ανάδειξη της εκάστοτε νέας κυβέρνησης. Και όμως, στις 6 του Γενάρη, στο λόφο του Καπιτωλίου της Ουάσιγκτον, στην χώρα που έγινε η πρώτη σύγχρονη δημοκρατία, χιλιάδες άνθρωποι πήγαν να εμποδίσουν αυτή την στιγμή. Μια φωνασκούσα μειοψηφία που δεν σεβάστηκε τα εκατομμύρια των ψήφων, «πολιόρκησε» το Καπιτώλιο και το αποτέλεσμα ήταν ο θάνατος πέντε ανθρώπων. Το εύκολο συμπέρασμα είναι η καταδίκη του γεγονότος και αυτών που το έπραξαν, αλλά θα σας πω ότι δεν φταίνε μόνο αυτοί, υπάρχει και αυτός/οί που τους παρακίνησε, ο “ηθικός αυτουργός”.
Κάθε ακραίο στοιχείο, κάθε φανατισμός και περιθωριακή αντίδραση πρέπει να βρει το έρεισμα για να εκδηλωθεί. Υπάρχει μεγαλύτερο έρεισμα από τον άνθρωπο που αποκαλούμε πλανητάρχη; Ο ίδιος ο απερχόμενος Πρόεδρος των Η.Π.Α., «γαντζωμένος» τόσο στο «θρόνο του», οδήγησε με την ρητορεία μίσους, ρατσισμού και αδιαφορίας για τις «μειονότητες», σε μια πρωτοφανή πόλωση στην Αμερική, που θέριευσε τα τελευταία χρόνια και προκάλεσε πρωτοφανή φαινόμενα βίας και εμφάνισης περιθωριακών μειοψηφίων στο προσκήνιο, με αποκορύφωμα να χυθεί αίμα στα σκαλιά του Καπιτωλίου, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να χρησιμοποιήσει έναν όχλο να… αποτρέψει; να ανατρέψει;… την ξεκάθαρη ήττα του.
Αποτρόπαιο, φρικαλέο και στενάχωρο, αλλά ο Πρόεδρος Τραμπ μπροστά στο δικό του όφελος και χωρίς καμία ενσυναίσθηση για την χώρα του και τους πολίτες της, παραλίγο να οδηγήσει την Αμερική σε έναν νέο εμφύλιο πόλεμο, όσο υπερβολικό και αν ακούγεται, και πιστέψτε με δεν είναι κάτι που μπορεί να πραγματωθεί μόνο στις μακρινές Η.Π.Α. .
Μην ξεχνάμε ότι στο όχι και τόσο μακρινό 2015, στο περίφημο Δημοψήφισμα της «Αριστεράς» και εμείς βιώσαμε μια έντονη πόλωση για να μείνει στο «θρόνο του» σαν μαχητής ο κ. Τσίπρας. Άνθρωποι με χρόνια φιλίας, γείτονες και ακόμη και μέλη της ίδιας οικογένειας σταματήσανε να μιλάνε, τσακωθήκανε και δημιουργήθηκε μια τόσο έντονη ένταση σε όλη τη χώρα, για ένα ασαφές ερώτημα, του οποίου όλες οι απαντήσεις οδηγούσαν, τελικά, στο ίδιο αποτέλεσμα: ένα νέο μνημόνιο.
Τα γεγονότα αυτά, μόνο αδιάφορα δεν πρέπει να περνάνε από κάθε πολιτικό και ηγέτη με εξουσία, καθώς με λανθασμένες τακτικές και ρητορείες σαν τις παραπάνω μπορεί να οδηγήσει μια τεράστια μερίδα που επηρεάζει σε αντίστοιχα και χειρότερα γεγονότα. Ήταν ένα σκληρό και επίπονο, για τον Αμερικανικό Λαό, μάθημα, αλλά πολύ βασικό προκειμένου, σε μελλοντικό άρθρο μου, να μην μιλάμε για θύματα, στα σκαλιά της δικής μας Βουλής.
Βάλλας Γεώργιος, Αντιπρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Αργυρούπολης
