Στο προηγούμενο μας άρθρο μας είδαμε τις ευθύνες των Ελληνικών κυβερνήσεων από τη μεταπολίτευση και μετά που μας οδήγησαν σε μια «συμφωνία» αμφίβολη, με το ενδεχόμενο να αποτελεί την αρχή για περισσότερα προβλήματα παρά να είναι η αφετηρία της εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.
Στο παρόν άρθρο θα δούμε τις ευθύνες της αριστεράς που ήταν ένας βασικός παράγοντας αυτής της συμφωνίας και θα δούμε γιατί διαλέξαμε τον εν λόγω τίτλο.
Ιστορικά η θέση της αριστεράς για το «Μακεδονικό» ξεκίνησε με τη Γ Κομουνιστική Διεθνούς (Κομιτέρν) που ήθελε τη δημιουργία μιας Σοβιετικής Δημοκρατίας στα Βαλκάνια με προτροπή της Βουλγαρίας. Οι Βούλγαροι, που από τον μεσαίωνα εποφθαλμιούσαν την Μακεδονία, και μετά τις ήττες τους στο Μακεδονικό Αγώνα και στους Βαλκανικούς πολέμους, μπόρεσαν να φέρουν τις θέσεις τους στην Κομιτέρν με αντικειμενικό σκοπό την κατάκτηση της Μακεδονίας. Τότε οι κομουνιστές από όλοι την Ευρώπη «ανακάλυψαν» το «Μακεδονικό Λαό» κάτι που το ΚΚΕ αποδέχτηκε την ύπαρξή του ήδη από το 1923.
Με την έναρξη του Εμφυλίου (1945-1949) οι Σλαβόφωνοι συνέχισαν τη δράση τους με τον ΔΣΕ (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδος) που άνηκε στο ΕΑΜ . Κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και λόγω των συνεχόμενων ηττών του ΔΣΕ, ο Ζαχαριάδης (Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ) υπογράφει το 1947 σύμφωνο με τον Τίτο ότι σε περίπτωση νίκης του ΔΣΕ θα παραχωρήσει την περιοχή της Μακεδονίας στην Γιουγκοσλαβία, μια συμφωνία που έχει βγάλει δημόσια η ΠΓΔΜ και η Σερβία. Μάλιστα η περιοχή των Πρεσπών που υπογράφτηκε η συνθήκη απετέλεσε τη τελική ήττα του ΔΣΕ σε Ελληνικό έδαφος.
Μετά την ήττα εκατοντάδες μέλη του ΔΣΕ διέφυγαν στην Αλβανία και στη Γιουγκοσλαβία για να βρουν άσυλο. Οι περισσότεροι έμειναν στη σημερινή ΠΓΔΜ και ανάμεσά τους συγκαταλέγονται οι οικογένειες Γκρουέφσκι, Μιλόσκι κ.α. που την παρούσα στιγμή τάσσονται ενάντια στην Ελλάδα.
Ερχόμαστε στη 5η Ολομέλια της ΚΕ του ΚΚΕ το 1949 όπου το ΚΚΕ ζητούσε πλήρη ισοτιμία στις μειονότητες που ζούσαν στην Ελλάδα και προέβαλε την αυτοδιάθεση των Σλαβομακεδόνων. Μάλιστα στην ολομέλεια ανέφερε (σύμφωνα με τα «Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ», 6ος τόμος, σελ. 337-338): “Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σ.σ. εννοεί τους Σλάβους) λαός τα ‘δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει. Οι Μακεδόνες κομμουνιστές στέκονται πάντα επικεφαλής στην πάλη του λαού των.»”
Με την ήττα του εμφυλίου το ΚΚΕ διαχωρίζεται σε ΚΚΕ Εσωτερικού (το σημερινό ΚΚΕ) και σε ΚΚΕ Εξωτερικού (μετέπειτα Συνασπισμός και τώρα ΣΥΡΙΖΑ). Η γραμμή όμως για το Μακεδονικό παραμένει η ίδια και στα 2 κόμματα. Έτσι τόσο το ΚΚΕ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνιστώσες του ποτέ δεν έπαψαν να αναφέρονται στη ΠΓΔΜ σαν «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ενώ πριν γίνουν εκλογές 2015, 200 στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είχαν υπογράψει ότι αναγνωρίζουν τη ΠΓΔΜ σαν Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Έτσι μετά από 95 χρόνια η αριστερά κέρδισε μια μεγάλη νίκη: Την παράδοση της Μακεδονίας των 2700 ετών Ελληνικής ιστορίας σε ξένους με αντάλλαγμα μια μεταχειρισμένη γραβάτα του κυρίου Ζάεφ!!!
Όμως είπαν στην νυν κυβέρνηση ότι κοιτούν να φέρουν την ειρήνη. Με τα γκρίζα σημεία που έχει η συμφωνία αμφιβάλουμε αν θα έρθει η ειρήνη. Βλέπουμε ότι το 73% των Ελλήνων και το 68% των Σκοπιανών αντιδρούν. Είδαμε βίαιες συγκρούσεις και στις δυο μεριές των συνόρων. Βλέπουμε μια τρομερή πόλωση και από τις 2 μεριές και μια κατάσταση έτοιμη να ξεφύγει και να προκαλέσει ανάφλεξη στην μπαρουταποθήκη των Βαλκανίων, μια κατάσταση σαν το κουτί της Πανδώρας που αποφάσισε να ανοίξει ο Πρωθυπουργός μας χωρίς να ξέρει το τι θα φέρει τελικά αυτή η απόφασή του.
Θ. Σ., Αξιωματικός Ειδικών Δυνάμεων
και
Βάλλας Γεώργιος, Τοπικός Σύμβουλος Αργυρούπολης
