Με την πανδημία του Covid – 19 να αγγίζει σχεδόν κάθε άκρη του πλανήτη, η κοινωνία μας βιώνει πρωτόγνωρες καταστάσεις που θυμίζουν στους παλαιότερους καιρούς πολέμου. Απαγόρευση κυκλοφορίας, το μεγαλύτερο ποσοστό των μαγαζιών έχει κατεβάσει ρολά και η ανησυχία του κόσμου στο ζενίθ. Το μεγάλο ερώτημα που υπάρχει βέβαια στην σκέψη κάθε ανθρώπου είναι ένα: Πότε θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα; Ένα ερώτημα που την ευθύνη της απάντησης του, φέρει η εκάστοτε ηγεσία της κάθε χώρας, ωστόσο υπάρχει σωστή απάντηση;
H ευθύνη της απόφασης είναι μεγάλη σε τέτοιες καταστάσεις και το πολιτικό αντίκτυπο ακόμη περισσότερο. Το βιώσαμε πολύ έντονα άλλωστε στην αρχή της πανδημίας, με ηγεσίες που κωλυσιέργησαν και δεν πήραν δραστικά μέτρα γρήγορα και δυστυχώς πληρώνουν το βαρύ τίμημα του φονικού ιού (Ιταλία, Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο και Η.Π.Α.) και με κυβερνήσεις που στην εμφάνιση των πρώτων κρουσμάτων πήραν σκληρά και άμεσα μέτρα, που μπορεί να δημιούργησαν δυσφορία στους πολίτες αλλά ήδη βλέπουμε τα θετικά αποτελέσματα τους ( Ελλάδα, Κύπρος, Νορβηγία, Φινλανδία) . Δεν είναι τώρα η ώρα της απόδοσης ευθυνών και ποιος “ηγήθηκε” σωστά, αυτό έχει φανεί και οι πολιτικές συνέπειες θα είναι οι κατάλληλες την σωστή στιγμή. Όμως η επόμενη και συνάμα πιο δύσκολη απόφαση των κυβερνήσεων είναι μία: Πότε και πως χαλαρώνω τα έκτακτα μέτρα για την προστασία από τον κορονοϊό;
Η Κίνα, το σημείο μηδέν από όπου ξεκίνησαν όλα αρχίζει να επιστρέφει δειλά δειλά στην πραγματικότητα μετά από σχεδόν δύο μήνες σκληρών απαγορεύσεων και στο ίδιο μήκος κύματος με μερική άρση των μέτρων τείνουν να μπουν από την επόμενη βδομάδα έως τα μέσα Απριλίου η Νορβηγία, η Δανία, η Τσεχία και η Αυστρία βάση των τοποθετήσεων των εν λόγω χορών ότι ο ιός είναι υπό “έλεγχο”. Στον αντίποδα παρά την πτωτική τάση της καμπύλης κρουσμάτων, άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Φινλανδία, το Βέλγιο και η Ελλάδα δηλώνουν ότι μόνο όταν οι εμπειρογνώμονες το κρίνουν θα αρχίσει η σταδιακή άρση των μέτρων όποτε και αν γίνει αυτό, ποντάροντας σε μια δυσαρέσκεια μεν του κόσμου αλλά στην ασφαλή έξοδο από αυτή την κρίση. Ουσιαστικά μια απόφαση με έντονο πολιτικό ρίσκο, αφού αν οι πρωτοαναφερθείσες χώρες που θα ανοίξουν πρώτες την “πόρτα” της χαλάρωσης, βγουν αλώβητες και ο ιός δεν πραγματοποιήσει ένα νέο κύμα θα είναι πολιτικά νικητές για πολλά χρόνια και θα δημιουργήσουν μια έντονη δυσφορία στις άλλες χώρες που παραμένουν υπό το καθεστώς των αυστηρών περιοριστικών μέτρων. Στο κακό σενάριο όμως, και στην πιθανή βιασύνη για επιστροφή στην πραγματικότητα αυτό θα είναι και το πολιτικό τους τέλος.
Το συμπέρασμα μου είναι ένα, η ανθρωπότητα πολεμά με έναν αόρατο εχθρό, έναν εχθρό που στοχεύει καθαρά στην υγεία και δεν τον ενδιαφέρει η εθνότητα, η θρησκεία, η ηλικία και το γένος του ανθρώπου. Η ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας είναι μεγάλη όπως και σε κάθε πόλεμο, αλλά όπως και σε έναν κανονικό πόλεμο έτσι και τώρα οι ηγέτες μας δεν πρέπει να ξεχνάνε δύο πράγματα, εκλέχθηκαν για να υπηρετούν τον λαό τους και να εξασφαλίζουν την ασφάλεια του. Είναι προτιμότερο λοιπόν να ακούσουν τους ειδικούς και να χάσουν λίγες ψήφους παρά στον βωμό της γρήγορης και επικίνδυνης επιστροφής στην πραγματικότητα να χάσουν όχι μόνο ψήφους… αλλά και τους ίδιους τους ανθρώπους. Η επιλογή είναι δική τους.
Βάλλας Γεώργιος, Αντιπρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Αργυρούπολης
