Το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών δεν καταλαγιάζει όπως πίστευαν οι περισσότερο, αντίθετα οδηγούμαστε σε μια έντονη όξυνση τόσο σε κοινωνικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Σε κοινωνικό δεν είμαι ο αρμόδιος να περιγράψω το τι έχει επιφέρει η εν λόγω συμφωνία στον ελληνικό λαό, ωστόσο θα μου επιτρέψετε τρεις μονάχα λέξεις για την συμπεριφορά των μονάδων ασφαλείας κατά το συλλαλητήριο της Κυριακής: Nτροπή και απογοήτευση. Ωστόσο οι συνάδελφοι που βίωσαν την μελανή αυτή κατάσταση περιέγραψαν λεπτομερώς την “αριστερή” ελευθερία που είχαν στο να διαδηλώσουν ειρηνικά, με την συνοδεία μερικών αθώων δακρυγόνων.
Στο πολιτικό κομμάτι όμως που δεν είναι καθόλου αμελητέο, η εν λόγω συμφωνία αποτελεί βούτυρο στο ψωμί του δικομματισμού και την “ταφόπλακα” για τους περίφημους εκφραστές του τρίτου πολιτικού Πόλου της Ελλάδας. Ήδη η Δημοκρατική Συμπαράταξη έθεσε εκτός Κ.Ο. τον ηγέτη της ΔΗΜ.ΑΡ., Θανάση Θεοχαρόπουλο, λόγω της δήλωσης του για την υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών, αυξάνοντας κατά ακόμη έναν βουλευτή την δεξαμενή της κυβέρνησης (και πιθανή μετέπειτα ένταξη του στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.). Αντίστοιχα λόγο της άρνησης τους ως προς το Μακεδονικό ζήτημα , οι κ.κ. Αμυράς και Ψαριανός ανεξαρτητοποιήθηκαν από το Ποτάμι , αφήνοντας τον Σταύρο Θεοδωράκη χωρίς Κοινοβουλευτική Ομάδα και την πιθανότητα ένταξης τους στην “φαρέτρα” της Νέας Δημοκρατίας να είναι πολύ πιθανή (όπως πραγματοποίησαν ήδη οι κ.κ. Μάρκου, Φωτήλας και Θεοχάρης).
Έτσι η περίφημη ένωση της Κεντροαριστεράς που αποσκοπούσε να είναι η αιχμή του δόρατος για όποιον δεν ήθελε να επιβεβαιώσει το αυτονόητο της Ελληνικής πολιτική σκηνής, μόλις στόμωσε σε συνέχεια της διάλυσης του “δεξιού άρματος” του Πάνου Καμμένου. Έτσι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κερδίζει μερικούς πολυπόθητους ψήφους προκειμένου και να φανεί ο “ήρωας” που έθεσε τέλος στο Μακεδονικό ζήτημα (ή καλύτερα ο υπεύθυνος για πολλά προβλήματα στο μέλλον) και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης στην επόμενη κυβέρνηση, και αντίστοιχα η ΝΔ έρχεται όλο και πιο κοντά σε μια αυτοδύναμη κυβέρνηση. Δεν είναι όμως η Συμφωνία των Πρεσπών που διαλύει …αλλά η τάση των ίδιων των Ελλήνων να μαζοποιούνται και στο τέλος να καταλήγουν δίπλα στον εκάστοτε αρχηγό μιας εκ των δύο “ομάδων”.
Βάλλας Γεώργιος, Τοπικός Σύμβουλος Αργυρούπολης
