Αναζητώντας έναν Τεχνοκράτη

«Η επιλογή του σωστού ανθρώπου στη σωστή θέση εγγυάται την επιτυχία», ένα ρητό που θα ήταν πιστεύω καλώ να γνωρίζει ένας πρωθυπουργός όταν δομεί την κυβέρνηση του και με αφορμή την χθεσινή ανακοίνωση του ανασχηματισμού (που με επιβεβαίωσε στον μέγιστο βαθμό) δεν θα μπορούσα να μην αναλύσω την πρωτοτυπία που έχουμε στην επιλογή ατόμων για καίριες θέσεις.

Θεωρώ λογικό σε θέσεις κλειδιά να τοποθετούνται άτομα που έχουν τις απαραίτητες γνώσεις και εμπειρία. Όμως συμβαίνει αυτό στην Ελλάδα τόσο στα υπουργεία όσο και στον δημόσιο τομέα; Όπως γνωρίζουμε εδώ και χρόνια προφανέστατα και όχι.

Υπάρχουν 2 παράμετροι στο εν λόγω ζήτημα.

  1. Η επιλογή των κατάλληλων ατόμων
  2. Η οργανωτική δομή

Ξεκινώντας με την επιλογή ατόμων. Στην Ελλάδα έχουμε το μειονέκτημα να τοποθετούμε άτομα άσχετα σε θέσεις κλειδιά είτε λόγω προσωπικών γνωριμιών είτε λόγω πολιτικού κόστους (και πολιτικών φρονημάτων του υποψηφίου για τη θέση). Όμως τα αποτελέσματα αυτής της πράξης είναι επιεικώς απαράδεκτα. Μερικά τραγικά, κατά την άποψή μου παραδείγματα είναι:

H παλαιότερη τοποθέτηση στην θέση του Υπουργού Υγείας τον κύριο Αβραμόπουλο που είναι διπλωμάτης και δεν γνώριζε τίποτε για τον κλάδο της υγείας. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η εσφαλμένη διαχείριση του εν λόγω νευραλγικού υπουργείου κατά την θητεία του. Σε αντίθεση κατά την θητεία  του κυρίου Κακλαμάνη που είναι ιατρός , έχει την απαραίτητη ειδίκευση και έχει εργαστεί σε δημόσια νοσοκομεία είδαμε μεγάλες αλλαγές με κύρια να τα νοσοκομεία να μην δουλεύουν με εφημερίες αλλά συνεχόμενα όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη.

Η τοποθέτηση αντίστοιχα στην πολιτική ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων ανθρώπων εκτός του στρατιωτικού πλέγματος (κκ Τσοχατζόπουλος, Βενιζέλος και κα Γεννηματά) μόνο θετική δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί αφού τα εν λόγω άτομα δεν είχαν την απαραίτητη γνώση και πείρα όπως κάποιου απόστρατου, όπως όταν θήτευσε κύριος Σπηλιωτόπουλος (Σμήναρχός) και ο κύριος Τόσκας (Υποστράτηγος).

Θεωρώ ότι πιο πολύ σαν κακό ανέκδοτο ακούγεται η παραπάνω παράθεση παραδειγμάτων και δυστυχώς αποτελεί το πρόσφατο παρελθόν. Αλήθεια εμείς θα πάμε για ιατρική συμβουλή σε έναν  δικηγόρο; Θα πάμε για επισκευή του οχήματός μας σε ένα γυμναστή; Φυσικά και όχι, όμως ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας λειτουργεί με την δική του πελατειακή λογική.

Έτσι δεν είναι τυχαίο ότι από το 1974 η πιο επιτυχημένη κυβέρνηση ήταν του κυρίου Πικραμένου (Μάιος 2012) που ανέλαβαν υπουργεία άτομα που ήταν καταρτισμένα επί αντικειμένου. Έτσι για παράδειγμα υπουργός δημοσίας τάξεως ήταν ο στρατηγός της Αστυνομίας κύριος Οικονόμου, υπουργός εξωτερικών ο κύριος Μολυβιάτης επί πολλά χρόνια πρέσβης κ.α. Έτσι μέσα σε λίγες βδομάδες η κυβέρνηση Πικραμένου κατάφερε να βρει λύσεις και να περάσει περισσότερα νομοσχέδια από όσα είχαν περάσει οι υπόλοιπες κυβερνήσεις από το 2000 έως το 2012. Το παράδοξο είναι ότι τώρα τον κατηγορούμε άνευ αποδείξεων για απιστία αλλά βάση της ιστορίας μας δεν μου κάνει την παραμικρή εντύπωση.

Το επόμενο είναι η οργανωτική δομή του δημοσίου που σύμφωνα με την τρόικα κανείς Έλληνας υπουργός δεν μπορούσε να κάνει ένα οργανωτικό σχεδιάγραμμα του υπουργείου του και κανείς δεν γνώριζε τις υπηρεσίες και τη δομή του υπουργείου που διοικούσε. Ας μην ξεχνώμαστε ότι ο ίδιος ο κύριος Παπανδρέου είχε παραδεχτεί δημοσίως ότι το κράτος δεν γνωρίζει πόσους δημοσίους υπαλλήλους έχει.  Αυτό το χάος βέβαια είναι λόγω της μη επιλογής σωστών ατόμων σε θέσεις κλειδιά κάτι που οδήγησε και στην μη σωστή αντιμετώπιση της πυρκαγιάς στο Μάτι. Άλλωστε είναι παράλογο ο αρχηγός της πυροσβεστικής να πρέπει να πάρει άδεια από το περιφεριάρχη για να προβεί σε εκκένωση πολιτών. Η αλλαγή του κυρίου Τσίπρα στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας μόνο αστεία φαίνεται αφού πάλι η πυροσβεστική (ο πλέον αρμόδιος τομέας πυρόσβεσης, αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών και έρευνας – διάσωσης) είναι υπόλογος διαφόρων ατόμων που δεν έχουν επιχειρησιακή εμπειρία.

Έτσι τι πρέπει να γίνει; Η δική μου ταπεινή άποψη να γίνουν οι παρακάτω αλλαγές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα

  1. Πλέον να περαστεί νόμος όπου οι υπουργοί, υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς των υπουργείων να έχουν σχετική μόρφωση και επαγγελματική εμπειρία επί των καθηκόντων του υπουργείου. Σίγουρα πολλοί επαγγελματίες πολιτικοί θα αντιδράσουν. Ξύδι, εδώ πρέπει να φτιάξουμε τα κακώς κείμενα. Έτσι να είναι ιατρός ο Υπουργός Υγείας, δικαστικός ο υπουργός δικαιοσύνης, εκπαιδευτικός ο υπουργός παιδείας κ.α. Επίσης δεν θεωρώ να είναι κακό άτομα από επιμελητήρια να λάβουν θέσεις υφυπουργών. Έτσι πχ στο Υπουργείο Ανάπτυξης πχ μπορεί να είναι υφυπουργός ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ που αντιπροσωπεύει 5.000 εταιρίες στην Ελλάδα. Στο ίδιο μήκος κύματος πρέπει ο Γενικός Γραμματέας να προέρχεται από το διοικητικό προσωπικό του υπουργείου και να τοποθετηθεί βάση προσόντων. Δεν είναι τυχαίο όπου σε όλη σχεδόν την ΕΕ και τις ΗΠΑ οι Γενικοί Γραμματείς των υπουργείων δεν αλλάζουν όταν γίνουν εκλογές. Αυτό είναι λόγω ότι την γνώσης τους επι των διοικητικών θεμάτων.
  2. Να θεσπιστεί με νομικό πλαίσιο η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων όπως πολύ σωστά επέβαλε η συγκυβέρνηση των κκ Σαμαρά και Βενιζέλου που είχε σαν αποτέλεσμα να διωχθούν εκατοντάδες επίορκοι ή ακατάλληλοι δημόσιοι υπάλληλοι. Βέβαια η τωρινή κυβέρνηση αντέδρασε. Αλήθεια εσείς σαν αφεντικά θα θέλατε να πληρώνετε κάποιον που δεν πατάει στη δουλεία του, ή που σας κλέβει ή που σας έχει δώσει ψευδή πτυχία; Φυσικά και όχι. Γιατί να το ανεχόμαστε αυτό στο δημόσιο;
  3. Να αλλάξει το νομοθετικό και επιχειρησιακό πλαίσιο ώστε σε περιόδους κρίσης οι αρμόδιοι να αναλαμβάνουν τις αποφάσεις δίχως να χάνεται πολύτιμός χρόνος με πολιτικές και γραφειοκρατικές καθυστερήσεις. Για παράδειγμα σε μια φυσική καταστροφή αναλαμβάνει την όλη δράση ο Αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος και όχι ο αδαής περιφεριάρχης.

Έτσι πιστεύω ότι πλέον η τοποθέτηση τεχνοκρατών και όχι λαϊκιστών θα βοηθήσει την Ελλάδα να βγει από την κρίση και να ορθοποδήσουμε σαν οικονομία και σαν κοινωνία. Ο καιρός του λαϊκισμού πέθανε και η ταφόπλακα μπήκε με την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ελπίζω η επόμενη κυβέρνηση να λειτουργήσει επιτέλους με τον σωστό τρόπο στην επιλογή ατόμων… μακριά από πολιτικές κλίκες.

Βάλλας Γεώργιος, Τοπικός Σύμβουλος Αργυρούπολης

Facebooktwitterpinterestinstagram

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *