Τον τελευταίο καιρό ακούω ποικίλα σχόλια για τις διαδηλώσεις που πραγματοποιούνε σε όλη την Ελλάδα και κυρίως στην Μακεδονία, σχετικά με το θέμα του ονόματος μεταξύ της πατρίδα μας και του Π.Γ.Δ.Μ. (το επίσημο όνομα της χώρας είναι ακόμη αυτό!) και ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Προσωπικά είμαι υπέρ να εκφέρεις και να υποστηρίζεις τη γνώμη σου αλλά ποτέ δεν κατάλαβα τις διαδηλώσεις στους δρόμους και τις απεργίες. Παλιότερα θεωρώ ότι είχαν περισσότερο νόημα γιατί λαμβάνανε χώρα επειδή κάποιοι άνθρωποι αντιπροσώπευαν ένα βαθύτερο πιστεύω. Τότε δεν σπάγανε τίποτα, δεν βλάπτανε σωματικά ανθρώπους και τηρούσαν την «επανάσταση» μέχρι να γίνει αυτό που θέλανε ή βρισκόταν μια μέση λύση. Σήμερα οι περισσότερες απεργίες διαρκούν μόνο μια μέρα και δεν αλλάζει τίποτα. Μάλιστα τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες, ακούω τον κόσμο αντί να τους υπερασπίζεται και να αγανακτεί με την κυβέρνηση, να αγανακτεί μαζί τους γιατί κλείνουν τους δρόμους και ο κόσμος ταλαιπωρείται για ώρες.
Πολλές φορές εκείνοι που κάνουν απεργίες είναι οι δάσκαλοι / καθηγητές, οι οποίοι μάλιστα μπορεί να είναι οι ίδιοι οι οποίοι τώρα κατηγορούν τα παιδιά ως φασίστες επειδή υπερασπίζονται με τον τρόπο τους την πατρίδα τους. Επίσης στα σχολεία πόσα περιστατικά έχουν γίνει όπου μαθητές απουσιάζουν, βλάπτονται ψυχολογικά και σωματικά, εν αγνοία των γονιών. Αλλά τώρα οι δάσκαλοι ξαφνικά τηλεφωνούν ή στέλνουν μηνύματα στους γονείς και απειλούν με αποβολές γιατί τα παιδιά χάνουν μάθημα.
Δεν θα πω αν είναι καλό ή κακό οι καταλήψεις. Αλλά θα πω ότι οι μαθητές ότι βλέπουν κάνουν! Όταν βλέπουν τους καθηγητές τους κάθε λίγο και λιγάκι να κάνουν απεργίες για τα δικαιωματά τους και τα πιστεύω γιατί να μην κάνουν και εκείνα το ίδιο; Όπως λέει και ο Ελληνικός Λαός “Με όποιον δάσκαλο καθίσεις τα ίδια πράγματα θα μάθεις”. Επίσης, όταν εκείνοι κάνουν απεργίες τα παιδιά δεν χάνουν μάθημα;
Μπορεί κάποιοι μαθητές να το κάνουν λόγω «μόδας» ή για να χάσουν σχολείο όπως υποστηρίζουν μερικοί. Πιθανόν αλλά το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τους καθηγητές… ότι είναι ενήλικες δεν σημαίνει ότι ο τρόπος σκέψης διαφέρει πάντοτε από κάποιον ανήλικο!
Γιατί όταν μαθητές κάνουν καταλήψεις για να πάνε εκδρομή τότε είναι απλά άτακτα και παιδιά ενώ τώρα είναι φασίστες ή Χρυσαυγήτες; Kατά καιρούς οι μαθητές κάνουν καταλήψεις για διάφορους λόγους. Πρώτη φορά όμως γίνεται τόσος ντόρος!
Εντούτοις, σημασία έχει να δοθεί σημασία στα λόγια των μαθητών μιας που αντιπροσωπεύουν μια μερίδα του ελληνικού λαού και η κυβέρνηση να το λάβει υπόψιν της τώρα που η Βουλή θα πρέπει να ψηφίσει την Συμφωνία των Πρεσπών. Επίσης σημασία έχει αντί να τους τιμωρούμε και να τους απειλούμε να τους δίνουμε το καλό παράδειγμα και να συζητήσουμε μαζί τους να τους αντιμετωπίσουμε σαν μελλοντικούς ενήλικες και όχι σαν παιδάκια!
Σαράφη Βασιλική, Επικοινωνιολόγος – Κοινωνιολόγος
