Το καλοκαίρι που μας πέρασε έτυχε πολλές φορές να ακούσω ένα συγκεκριμένο περιστατικό να επαναλαμβάνεται ανάμεσα σε ζευγάρια, όπου ο ένας έχει πληγωθεί από τα λόγια του άλλου. Ακούγοντας αυτήν την επανάληψη σκέφτηκα το θέμα της ειλικρίνειας στις σχέσεις.
Πολλές φορές σχολιάζουμε είτε απερίσκεπτα ή για το καλό του άλλου την εμφάνισή του. Σε γενικά πλαίσια αυτό είναι καλό. Προσωπικά το θεωρώ ένα καλό κίνητρο για να γίνεται ο άλλος καλύτερος. Από την άλλη πλευρά, όπως σε όλα τα θέματα χρειάζεται ένα μέτρο, ή για να το πω πιο σωστά ΤΑΚΤ. Υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορείς να πεις κάτι σε κάποιον περνώντας το μήνυμα χωρίς να τον θίξεις ή / και πληγώσεις.
Πολλές φορές οι άνθρωποι από ενδιαφέρον ή επειδή απλά αυθόρμητα το σκέφτηκαν λένε πράγματα που δεν καταλαβαίνουν τι αντίκτυπο έχει στους άλλους. Παραδείγματος χάριν, η εμφάνιση καλώς ή κακώς είναι κάτι που λίγο πολύ απασχολεί τις γυναίκες. Οι άνδρες σχολιάζουν κατά καιρούς τον ανταγωνισμό των γυναικών γιατί πάντα η μία σχολιάζει την άλλη. Μήπως η όλη αυτή η κατάσταση υπάρχει επειδή προήλθε, μία στις χίλιες, από κάτι που είπε ένας άνδρας και έμεινε σαν «κόμπλεξ» στη γυναίκα; Και όχι δεν φταίνε πάντοτε οι άνδρες δεν το λέω με αυτήν την έννοια. Απλά όπως και να το κάνουμε οι άνδρες συνήθως είναι πιο άνετοι και δεν τους νοιάζει τόσο πολύ η εμφάνιση τους (σε εμμονικό πάντα επίπεδο εννοώ).
Θα μου πείτε τώρα… Δηλαδή αντί να νιώθω άνετα να λέω ότι θέλω πρέπει να σκέφτομαι ότι λέω….; Όχι… εκτός αν γνωρίζεις ότι ο άλλος έχει ήδη πολλές ανασφάλειες…. Λίγο πολύ αν προσέξεις τι λένε οι άλλοι άνθρωποι μπορείς να καταλάβεις λίγο πολύ το επίπεδο ανασφάλειας του καθενός, γιατί όλοι έχουμε ανασφάλειες….
Αν αγαπάς τον άλλον (με οποιαδήποτε μορφή) σκέψου πριν μιλήσεις. Πολλοί άνθρωποι με ανασφάλειες τους αυξήθηκαν από αυθόρμητα λόγια για την εμφάνισή τους και συνήθως επιρρεάζοται περισσότερο από τα σχόλια του συντρόφου τους.
Σαράφη Βασιλική, Επικοινωνιολόγος – Κοινωνιολόγος
