Πρόσφατα το Twitter, ένα διαδικτυακό μέσο επικοινωνίας, έσβησε τον επίσημο λογαριασμό της Χρυσής Αυγής, του ακροδεξιού κόμματος της Ελλάδας, εκλεγμένου όμως από μια μερίδα του ελληνικού λαού.
Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι ήταν απαράδεκτη αυτή η κίνηση. Μπορεί να μην έχω τα ίδια πιστεύω με το συγκεκριμένο κόμμα, αλλά υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι (από ότι φάνηκε και από τις εκλογές) που τους ακολουθούν και τους πιστεύουν. Επίσης υποτίθεται ότι τα κοινωνικά μέσα όπως το Facebook και το Twitter αντιπροσωπεύουν την ελευθερία της έκφρασης και του λόγου. Με λίγα λόγια την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Επομένως γι’ αυτό το λόγο θεωρώ ότι δεν έπρεπε να σβηστεί οποιοσδήποτε λογαριασμός. Όταν υπάρχει δημοκρατία πρέπει ο καθένας να έχει το δικαίωμα να εκφράσει τη γνώμη του και τα πιστεύω του. Διαφορετικά δεν έχουμε δημοκρατία αλλά ολιγαρχία.
Εντούτοις, όταν έψαξα να ενημερωθώ για ποιο συγκεκριμένο λόγο κινήθηκε έτσι το Twitter, έμαθα ότι ήταν μέρος μιας καμπάνιας του να ενισχύσει την αντιρατσιστική νοοτροπία. Όταν το διάβασα αυτό μπήκα σε ένα δίλημμα. Επιπροσθέτως, γράφοντας αυτό το κείμενο και αναφέροντας ότι ο καθένας έχει δικαίωμα να έχει λογαριασμό, σκέφτηκα δηλαδή και ένας παιδεραστής ή δολοφόνος πρέπει να έχει και να δείχνει τα τρόπαια – θύματα του (προς Θεού δεν συγκρίνω καταστάσεις, απλά ήταν απλές μου σκέψεις εκείνη τη στιγμή).
Σκεφτόμενη λοιπόν τα παραπάνω βρέθηκα στο δίλημμα αν είναι όντως αντιδημοκρατικός ο τρόπος του Twitter. Είχε δίκιο που το έκανε αυτό; Έχουν όντως όλοι το δικαίωμα να έχουν λογαριασμό και να ποστάρουνε ότι θέλουνε; Η απάντηση μου είναι ναι και όχι ή αλλιώς μια μέση λύση.
Τι εννοώ με τον όρο μέση λύση; Πράγματι όλοι δικαιούνται να έχουν λογαριασμό σε όποιο διαδικτυακό μέσο θελήσουνε. Παρόλο αυτά, όλοι θα έπρεπε να σέβονται τους κανόνες του κάθε μέσου. Αν παραδείγματος χάρη, ένα διαδικτυακό μέσο απαγορεύει τα ρατσιστικά σχόλια, μην τα κάνεις. Έχεις δικαίωμα να έχεις λογαριασμό, αλλά έχεις την υποχρέωση να ακολουθείς τους κανόνες του. Διαφορετικά έχει και εκείνο το δικαίωμα να σε διαγράψει.
Τέλος, ίσως η κίνηση αυτή του Twitter να είναι μια αρχή να μπει ένα όριο στην «δημοκρατία» του διαδικτύου. Διότι δημοκρατία είναι και ο σεβασμός προς τους άλλους. Πολλοί όμως την συνδέουν μόνο με την έκφραση του λόγου και αυτό είναι λάθος κατ’ εμέ. Δημοκρατία είναι ελευθερία αλλά και σεβασμός. Πιστεύω ακράδαντα ότι αν το συνειδητοποιήσουμε και το πιστέψουμε ο κόσμος θα γίνει πολύ καλύτερος.
Σαράφη Βασιλική, Επικοινωνιολόγος – Κοινωνιολόγος
