Οι εκλογές έχουν περάσει, τουλάχιστον το πρώτο κομμάτι που περιλαμβάνει δεκάδες χιλιάδες υποψηφίους (70.000 σε όλη την Ελλάδα διάβασα κάπου) να ζητάνε, άλλοι επίμονα και άλλοι διακριτικά, την στήριξή μας.
Πριν συνεχίσω να αναφέρω ότι εγώ προσωπικά δεν έχω εκλεγεί, αλλά από την άλλη το περίμενα, δεδομένου ότι εγώ ανήκω στους διακριτικούς υποψηφίους και άλλωστε, κυρίως λόγω χρόνου, δεν είχα την δυνατότητα να ασχοληθώ όπως θα ήθελα και όπως θα έπρεπε για να έχω αξιώσεις εκλογής.
Με το κομμάτι της σταυροδοσίας να είναι πλέον παρελθόν θα ήθελα να θίξω ένα θέμα που πολύ με ενοχλεί, σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες που έχω λάβει μέρος ή παρακολουθήσει. Ο τρόπος επιλογής του σταυρού προτίμησης.
Η ψήφος, όπως πιστεύω ότι ξέρετε αλλά για να είναι πλήρες το άρθρο πρέπει να το γράψω, είναι διπλή. Πρώτα ψηφίζουμε κόμμα / συνδυασμό ανάλογα τον τύπο των εκλογών (κόμμα σε βουλευτικές/ευρωεκλογές, συνδυασμό σε Δημοτικές / Περιφερειακές) και μετά θέτουμε σταυρό προτίμησης στα άτομα που θέλουμε να εκλεγούν από αυτό το συνδυασμό.
Μέχρι εδώ τα πράγματα είναι απλά. Εδώ έρχεται το δικό μου πρόβλημα. Πολλές φορές και σε αυτές τις εκλογές αλλά σχεδόν σε όλες όσες περιλαμβάνουν σταυρούς, άκουσα την φράση που μου σηκώνει τις τρίχες του κεφαλιού μου. “Αν δεν έχετε κάποια άλλη υποχρέωση, ψηφίστε κι εμένα.”
Γιατί με εκνευρίζει τόσο αυτή η φράση; Γιατί δεν ψηφίζουμε από υποχρέωση καλέ μου. Ψηφίζουμε αυτόν που θεωρούμε τον πιο κατάλληλο για τη θέση. Δε θα σε ψηφίζω επειδή είσαι μακρινός συγγενής μου από το χωριό. Θα σε ψηφίζω αν θεωρώ το βιογραφικό σου καλό ή / και εσένα ικανό για ότι θέλεις να γίνεις. Αν όχι, ότι υποχρέωση και να έχω, δε θα σε ψηφίσω.
Και εκνευρίζομαι ακόμα περισσότερο γιατί σε αυτή τη φράση, ή παράγωγά της, καταφεύγουν ακόμα και άτομα με ικανότατο βιογραφικό και δοκιμασμένα σε θέσεις. Δεν πάει ο Χ εκλεγμένος τρεις φορές, με έργο που θα γέμιζε 2 τόμους εγκυκλοπαίδειας, να πει, ορίστε το βιογραφικό μου, να τι έχω κάνει τόσο καιρό, ψηφίστε με να συνεχίσω. Όχι, αυτό μπορεί να το κάνει ένας υποψήφιος Δήμαρχος, αν είναι τυχερός. Αυτός ο Χ θα πάει να ευχαριστήσει κόσμο, να χαϊδέψει αυτιά κτλ κτλ για να τον ψηφίσει ο Μπάμπης ο Σουγιάς που αν του πεις για Δημοτικά Τέλη θα σου πει ότι τον ξέρει, ήταν με έναν Τέλη στο Δημοτικό, αλλά δε ξέρει τι έγινε το παιδί γιατί σταμάτησε κάποια στιγμή. Ο Μπάμπης όχι ο Τέλης. Ο Τέλης παίζει να είναι ο Χ και να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο μετά από τη συνομιλία…
Έχετε ακούσει το μια τρύπα στο νερό; Αυτό κατάφερε να κάνει αυτό το άρθρο. Ελάχιστοι άνθρωποι που ψηφίζουν από υποχρέωση θα αλλάξουν χάρη σε αυτό. Ελάχιστοι υποψήφιοι που ψηφίζονται από υποχρέωση θα αλλάξουν τρόπο προσέγγισης. Αλλά εγώ το είπα, το έβγαλα από το σύστημά μου και νιώθω πολύ καλύτερα τώρα. Καλή συνέχεια στη μέρα σας, ελπίζω το ίδιο και για εσάς.
Νάσος Μάμαλης, Οικονομολόγος
