Το τι συνέβη στο Αιγαίο είμαι σίγουρος πως όλοι το ξέρετε ή έχετε ακούσει κάτι για αυτό μέχρι τώρα. Δεν σκοπεύω (παραδόξως) να σχολιάσω την προκλητικότητα – επιθετικότητα της Τουρκίας ή τις κινήσεις της, το έχουμε ξανακάνει και από ότι δείχνει θα το κάνουμε ξανά στο σύντομο μέλλον.
Θέλω να σχολιάσω… εμάς. Και όχι ακριβώς εμάς, μια μικρή, ευτυχώς, μερίδα από εμάς.
Σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ανάμεσα σε πολλά δημοσιεύματα υπέρ του Στόλου και του Στρατού, είδα ένα δημοσίευμα που έθετε μια ερώτηση. Και ήταν (περίπου, δεν το λέω με ακρίβεια γιατί δεν θέλω να στοχοποιήσω κανέναν):
Γιατί να στείλω το παιδί μου να πολεμήσει, αφού δεν έχω τίποτα να υπερασπιστεί (είχαν σπίτι που ήταν υποθήκη σε τράπεζα κτλ κτλ);
Σε αυτόν τον άνθρωπο και όλους όσους σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο θέλω να απαντήσω.
Οι Έλληνες σπανίως είχαν πολλά αγαθά να υπερασπιστούν. Ειρωνικά, με λίγες εξαιρέσεις, οι επιτιθέμενοι ήταν πιο πλούσιοι και με περισσότερους πόρους από εμάς (εξαίρεση είναι η περίοδος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας). Άρα σπανίως οι Έλληνες πολέμησαν για να υπερασπιστούν αγαθά. Σωστά;
Λάθος. Οι Έλληνες πολέμησαν και πολεμούν πάντα για να υπερασπιστούν το υπέρτατο αγαθό, την Ελευθερία τους. Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, οι Έλληνες αυτό το αγαθό υπερασπίζονταν λυσσωδώς. Η δυνατότητα που έχεις να αναρωτιέσαι αν θέλεις ή όχι να πολεμήσει ο γιος σου, βασίζεται στο ότι οι γιοι άλλων Ελλήνων πολεμάνε αιώνες τώρα για να έχεις αυτή τη δυνατότητα. Και σίγουρα υπήρχαν οπλίτες το 2.500 π.Χ., οι οποίοι είχαν οικονομικά ή άλλα προβλήματα. Αλλά δεν το σκέφτηκαν καν…
Αλλά ξέρετε κάτι φίλοι μου; Δεν ήταν αυτό που μου χτύπησε στο μάτι. Ήταν η επιλογή της λέξης. Πρέπει να “στείλεις” το παιδί σου να πολεμήσει. Αγαπητέ φίλε, ο στρατός που θα πολεμήσει για την Ελλάδα δεν αρκεί να είναι Ελληνικός, οφείλει να είναι Ελληνόψυχος. Αποτελείται από άτομα που πηγαίνουν οικειοθελώς να πολεμήσουν για την Ελλάδα, δεν τους στέλνει κανείς. Αν πρέπει να “στείλεις” το παιδί σου για να πολεμήσει, δεν τον θέλουμε δίπλα μας.
Μη φανταστείς ότι υποτιμώ εσένα ή το παιδί σου με αυτό. Κάθε άλλο. Είμαι σίγουρος ότι έχετε την αξία σας. Αλλά στον πόλεμο δεν πολεμάς μόνο με όπλο, πολεμάς με φρόνημα. Προτιμώ να έχω δίπλα μου 10 ανθρώπους με υψηλό φρόνημα, παρά να έχω 100 που τους έχουν “στείλει”.
Ξέρετε πόσο παλιό είναι το “Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης”; Ακούστηκε πρώτη φορά στην Ηλιάδα. Για πέντε χιλιετίες οι Έλληνες αμύνονται για την πατρίδα τους οικειοθελώς και με χαρά.
Αν κάποιοι δεν θέλουν, δεν μπορούν, φοβούνται ή δε βρίσκουν τον λόγο, δεν πειράζει. Οι υπόλοιποι είμαστε αρκετοί.
Η Ελλάδα δε θα πεθάνει ποτέ, όσο υπάρχει έστω και ένας Έλληνας για να κρατάει ψηλά μια σημαία.
Νάσος Μάμαλης, Έφεδρος Υπαξιωματικός Πεζικού
