Σήμερα ένα άρθρο λίγο διαφορετικό από ότι γράφω συνήθως. Σήμερα θα ασχοληθώ λίγο με τον αθλητισμό. Και αφορμή για αυτό μου έδωσε η κίνηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου (Πρόεδρου στον μπασκετικό Παναθηναϊκό) να αποκλείσει τους οργανωμένους από τα πακέτα εισιτηρίων που έδινε.
Λίγα λόγια για το χρονικό της ιστορίας μας. Πριν δυο εβδομάδες περίπου, ο Παναθηναϊκός φιλοξενούσε τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ για το μεταξύ τους παιχνίδι στην Euroleague. Ήταν από τα καλύτερα ντέρμπυ των τελευταίων ετών και ίσως από τα καλύτερα γενικά, μια πραγματική διαφήμιση του Ελληνικού μπάσκετ.
Αλλά και είναι αφάνταστα δυστυχές ότι μετά από τόσο καλά λόγια υπάρχει ένα αλλά, μια μερίδα οπαδών του Παναθηναϊκού, ένα μέρος των οργανωμένων της Θύρας 13, κατάφερε να “κλέψει” την παράσταση. Μια ανάβοντας πυρσούς και καπνίζοντας όλο το γήπεδο, μια με τα εμετικά υβριστικά συνθήματα για τον Σπανούλη (ακόμα και για τη γυναίκα του και το αγέννητο παιδί του, εντάξει κι εγώ Παναθηναϊκός είμαι, δεν τον συμπαθώ ιδιαίτερα τον Σπανούλη, αλλά υπάρχουν και όρια, άνθρωπος είναι κι αυτός) και άλλα τέτοια “ωραία”.
Η Euroleague αντέδρασε (κάποιοι λένε υπερβολικά, αλλά δεν νομίζω ότι έχει σημασία αυτό) και επέβαλλε εκτός από πρόστιμο στην ΚΑΕ, 1 αγωνιστική κεκλεισμένων των θυρών (η ποινή ανακοινώθηκε την Δευτέρα και ήταν για τον αγώνα της Τρίτης με την Fenerbachce του Ζέλικο Ομπράντοβιτς) και στο πλαίσιο αυτής της τιμωρίας ανακοίνωσε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος την δική του “τιμωρία” στους οργανωμένους.
Ίσως παρατηρήσατε ότι δεν κάνω αναφορά σε φιλάθλους, αλλά σε οργανωμένους. Αυτό γιατί ξεχωρίζω τους φιλάθλους που ακολουθούν τον Παναθηναϊκό (και κάθε ομάδα, απλά τώρα τυγχάνει να μιλάω για τον Παναθηναϊκό) από τους οπαδούς του – οργανωμένους. Ο φίλαθλος θα πάει, μπορεί και με το παιδί του, να δει έναν αγώνα, θα παθιαστεί, θα φωνάξει, ίσως ρίξει και μερικά γαλλικά (όλοι το έχουμε κάνει, ας μην κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλον) και θα γυρίσει σπίτι του γεμάτος από το θέαμα.
Ο οπαδός πηγαίνει αποκλειστικά και μόνο για να δει την ομάδα του (την ομαδάρα, την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών) να κερδίζει και να βρίσει (στην καλύτερη περίπτωση) όποιον υποστηρίζει ή/και παίζει στην αντίπαλη ομάδα, γιατί για να μην υποστηρίζει την ομάδα του (την ομαδάρα, την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών) είναι άθλιος και του αξίζει ότι και αν πάθει.
Δυστυχώς είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που έχει δηλητηριαστεί από αυτή την νοοτροπία. Δυστυχώς οι ομάδες (όλες οι ομάδες) σπάνια προσπαθούν να περιορίσουν φαινόμετα φανατισμού και παραβατικότητας. Δεν θα σταθώ σε λόγους εκτός γηπέδου (πολιτικούς, ποινικούς ή ότι άλλο) αλλά αν δούμε καθαρά το γήπεδο, είναι αλήθεια ότι το 90% της ατμόσφαιρας είναι οι οργανωμένοι οπαδοί.
Αλλά πιστεύει κανείς ότι δεν μπορούν οι οργανωμένοι να διατηρήσουν τον (αδιαμφισβήτητο) παλμό τους χωρίς καπνογόνα, πυρσούς, κροτίδες και μπάχαλα; Φυσικά και μπορούν και το αναγνωρίζουν και οι ίδιοι. Αλλά τα παραβατικά στοιχεία που κρύβονται μέσα τους παραμένουν. Και δεν τα εκκαθαρίζουν ούτε οι ίδιοι. Και σε αυτό φέρουν μεγάλη ευθύνη. Γιατί δεν πιστεύω ούτε για λίγο, ότι χιλιάδες άτομα στην Θύρα 13 δεν μπόρεσαν να απομονώσουν και να εμποδίσουν τους 10 με 20 ηλίθιους με τους πυρσούς και τις κροτίδες που προκάλεσαν την τιμωρία της έδρας.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει κληρονομήσει ένα όνομα πιο βαρύ από ιστορία, αν μου επιτρέπετε να παραφράσω το γνωστό τραγούδι. Την προσφορά του Παύλου και του Θανάση στον αθλητισμό δεν μπορείς να την φτάσεις εύκολα, αν μπορείς να την φτάσεις γενικά. Αλλά έκανε μια κίνηση προς την σωστή κατεύθυνση. Επιτέλους οι οργανωμένοι δεν μπορούν να κάνουν ότι θέλουν, πρέπει να υπάρχουν συνέπειες κάποια στιγμή. Είναι αλήθεια ότι αυτή η κίνηση αδικεί τους πολλούς για τους λίγους ηλίθιους. Αλλά η ύπαρξη των λίγων είναι ευθύνη των πολλών.
Κοροϊδευτικά στο ποδόσφαιρο κάποιοι αποκαλούν την Θύρα 13, Θύρα -3. Γιατί η αφαίρεση βαθμών είναι μια από τις πολλές τιμωρίες που έχει φέρει στον Παναθηναϊκό. Θέλω να δω αν θα συνεχίσει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος την πορεία του στο να βάλει τάξη σε ένα γήπεδο κατά τα άλλα υποδειγματικό, ώστε να σταματήσουμε αφενός να μιλάμε για αυτά τα φαινόμενα (παρά μόνο με θαυμασμό, αν δείτε βίντεο από την Θύρα 13 στα καλά της στο Youtube από κάτω τα σχόλια των ξένων είναι απίστευτα) και αφετέρου να μπορούμε να βλέπουμε μπάσκετ ή ποδόσφαιρο μακριά από δίχτυα και προστατευτικά και κάγκελα.
Εύχομαι καλή επιτυχία στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και ελπίζω το παράδειγμά του να το ακολουθήσουν, έστω και σιγά σιγά, όλοι οι πρόεδροι των μεγάλων ομάδων σε όλα τα αθλήματα.
Νάσος Μάμαλης
Οικονομολόγος και φίλαθλος
