Το τελευταίο διάστημα πολύς ντόρος γίνεται για πιθανή Ελληνο-Τουρκική σύρραξη. Δημοσιογράφοι με στρατιωτική θητεία στο Ταχυδρομικό Σώμα ή αστράτευτοι, δήθεν προφητείες Αγίων, το πέταγμα των πουλιών, θεωρίες συνομωσίας από γραφικούς τύπους συνθέτουν ένα κλίμα τραγελαφικό. Δυστυχώς ο απλός πολίτης που δεν γνωρίζει το τι γίνεται τρομοκρατείται.
Ας δούμε όμως τι ισχύει και αν υπάρχουν πιθανότητες. Si vis pacem, para bellum (αν θες ειρήνη ετοιμάσου για τον πόλεμο) έλεγαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι. Ισχύει, κάθε σώφρον κράτος πρέπει να προετοιμάζεται για το χειρότερο ενδεχόμενο ενός πολέμου. Για παράδειγμα βλέπουμε την ουδέτερη Ελβετία (τελευταία φορά που πολέμησε ήταν το 1505 ενώ το 1943-1945 δεχόταν παραβιάσεις του εναέριου χώρου της από Γερμανούς και Συμμάχους και τους κατέρριπτε και τους δυο δίχως δισταγμό) που η πολεμική προετοιμασία ξεκινά από τη 1η Γυμνασίου και είναι η πιο ετοιμοπόλεμη χώρα στην Ευρώπη.
Η Ελλάδα δεν είναι Ελβετία αλλά έχει μια πολύ καλή προετοιμασία τόσο του στρατεύματος όσο και σε επίπεδο προετοιμασίας (διοικητική μέριμνα, πληροφορίες κ.α.). Δεν είναι τυχαίο ότι θεωρούμαστε από τους καλύτερους στρατούς του ΝΑΤΟ με συνεχόμενη προβολή από τους ξένους. Οι Έλληνες σπουδαστές σε σχολεία του εξωτερικού λαμβάνουν πάντα διακρίσεις, όπως και μονάδες σε συνεκπαιδεύσεις.
Τι γίνεται όμως με τον παντοδύναμο Τουρκικό στρατό; Από εμπειρία με τους Τούρκους οφείλω να είμαι πολύ επιφυλακτικός με την εικόνα του παντοδύναμου τουρκικού στρατού που διαφημίζουν πολλοί εδώ στην Ελλάδα. Στο Αφγανιστάν οι Τούρκοι στεγάζονταν δίπλα στην Ελληνική αποστολή. Ουδέποτε έβγαιναν από το στρατόπεδο ενώ δεν είχαν και όπλα λόγω φόβου αυτοκτονιών. Στον Έβρο και στο Κόσοβο ο Τούρκος στρατιώτης δείχνει πόσο ανεκπαίδευτος είναι ενώ στηρίζεται στο τι θα πει ο αξιωματικός – τύρρανος μην μπορώντας να λάβει πρωτοβουλία. Το βλέπουμε στο Κουρδιστάν και πρόσφατα στην Συρία που οι κινήσεις τους είναι βάση πρόχειρου σχεδιασμού και έλλειψης πρωτοβουλίας. Το ναυτικό τους είναι το αστείο του ΝΑΤΟ όπου σε κάθε άσκηση τα κάνουν μαντάρα και συνήθως θα τρακάρουν και κάπου τα καράβια τους.
Όμως δεν απαντήσαμε στο ερώτημα κρίσης. Ας απαντήσουμε. Η Τουρκία πάντα όταν είχε κρίση έσπευε να κάνει τεχνητές κρίσεις ειδικά στο Αιγαίο που η Ελλάδα είχε μια πιο υποχωρητική στάση. Έτσι έγιναν τα Ίμια το 1996 που από ένα απλό επεισόδιο λόγω κακής κρίσεως της τότε ηγεσίας της κυβέρνησης και ειδικά του τότε Α/ΓΕΕΘΑ κόντεψε να κλιμακωθεί σε πόλεμο. Την παρούσα στιγμή και ειδικά μετά το «υποτιθέμενο» πραξικόπημα της Τουρκίας ο Ερντογάν προσπαθεί να εδραιωθεί και να κερδίσει τον κόσμο για το κρίσιμο δημοψήφισμα που θα τον κάνει απόλυτο δικτάτορα της Τουρκίας. Τι καλύτερο να το παίξει τσαμπουκάς στην Ελλάδα; Βέβαια κοιτώντας την τελευταία 20ετία τις παραβιάσεις των Τούρκων βλέπουμε ότι δεν έχει αλλάξει κάτι και ότι δεν έχουμε την υποτιθέμενη κλιμάκωση. Ο στρατός μας είναι σε ετοιμότητα να αμυνθεί τη Πατρίδα, ο Τούρκος μια ζωή κάνει το ψευτόμαγκα και τέλος η κατάσταση είναι στάσιμη από το 1998 έως και σήμερα.
Έτσι άνθρακας ο θησαυρός. Ας κινηθούμε με την λογική και αποφύγουμε το κλίμα καταστροφής και ηττοπάθειας. Ο Έλληνας ήταν είναι και θα είναι μαχητής και οι Τούρκοι δεν είναι καλύτεροί μας. Ας το χωνέψουν κάποιοι γραφικοί και καταστροφολάτρεις.
Θ. Σ., Αξιωματικός Ειδικών Δυνάμεων