Καθώς μεγάλωνα, ακόμα κα τώρα η πρώτη λέξη που άκουγα όταν κάποιος ανάφερε ένα μοναχοπαίδι ήταν και είναι ‘κακομαθημένο’! Μέχρι ένα σημείο κρύβεται μια αλήθεια σε αυτό! Αλλά γιατί όλοι στέκονται εκεί? Τι άλλο ισχύει για τα μοναχοπαίδια?
Ένα μοναχοπαίδι από μικρή ηλικία γνωρίζει και μαθαίνει να ζει με την μοναξιά, φοβάται την απόρριψη και για αυτόν τον λόγο έχει μία τελειομανία. Πάνω σε αυτό βλέπουμε τα μοναχοπαίδια από μικρή ηλικία να είναι πιο μελετηρά να ασχολούνται με περισσότερα πράγματα και να προσπαθούν συνεχώς να ξεπεράσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Μελέτες που έχουν γίνει αποδεικνύουν πως επιτυχημένοι επαγγελματίες ή πρωτοπόροι επιστήμονες ήταν μοναχοπαίδια. Ένας επίσης λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί το παιδί καλείτε να σηκώσει όλο τα φορτίο των γονιών του (προσδοκίες και αγωνίες) που αυτό μας δείχνει πόση πίεση του ασκείτε σε όλη του την ζωή.
Όσον αφορά την κοινωνικότητα ένα μοναχοπαίδι επειδή μέχρι να πάει σχολείο δεν έχει συνηθίσει να συναναστρέφεται με παιδιά της ηλικίας του προσπαθεί διπλά να ενταχτεί σε μια ομάδα. Από την άλλη όμως παρατηρούμε πως ένα μοναχοπαίδι είναι σε όλη του την ζωή πιο κλειστό σαν χαρακτήρας. Το συμπέρασμα οπότε είναι πως ενώ είναι κοινωνικοί άνθρωποι και θέλουν ανθρώπους γύρω τους, σε λίγους από αυτούς θα ανοιχτούν πραγματικά και θα δείξουν τα αληθινά τους συναισθήματα.
Οι αληθινοί φίλοι για αυτά τα παιδιά είναι πραγματικά η οικογένεια που διαλέγουν εκείνα να έχουν στην ζωή τους. Αγαπάνε βαθιά και δίχως όρια. Είναι άτομα που μόνο και μόνο επειδή τους δέχεσαι έτσι όπως είναι μπορούν να σου δώσουν τα πάντα γιατί δεν έχουν μάθει στα ημίμετρα.
Στην τελική ναι μπορεί τα μοναχοπαίδια να είναι κακομαθημένα αλλά δεν είναι μόνο αυτό! Ο κάθε άνθρωπος κουβαλάει το φορτίο του και στην εποχή που ζούμε σήμερα το να βάζουμε ταμπέλες είναι το μόνο εύκολο αλλά το ζήτημα είναι να κοιτάμε πέρα από αυτές!
Μελιγκώνη Άρτεμις